بروال الاهواز- سایه «مهر ماندگار» این بار روی تالاب شادگان افتاده. «تالاب بینالمللی شادگان». قرار است فولاد بر بستر سبز تالاب جا خوش کند. سخاوت تالاب، فولاد را هم بینصیب نمیگذارد. «دولت مهر»، از تالاب طلب مهر میکند برای کارخانه فولاد. حال زخمش بزند یا هرچه، شاید از بسیاری از پروژههای دیگر ماندگارتر هم بشود.
سال 85 بود که هیات دولت در اولین سفر خود به خوزستان احداث کارخانه فولاد شادگان را تصویب کرد. اگرچه کارشناسان مخالف بودند، فشارهای استانداری کار خود را کرد. سازمان حفاظت محیطزیست تسلیم شد و سرانجام کمیته ارزیابی زیستمحیطی در سال 86 طرح فولاد شادگان را تصویب کرد. بر این اساس از 600 هکتار پیشنهاد اولیه با واگذاری 250 هکتار از اراضی تالاب بینالمللی شادگان موافقت شد. قرار شد این طرح توسط سازمان توسعه و نوسازی معادن ایران (ایمیدرو) و شرکت فولاد ایران در 36 کیلومتری شادگان و 10 کیلومتری سربندر (بندر امام) اجرا شود. در سال 90 این پروژه به طرحهای «مهر ماندگار» پیوست و قرار شد که با اختصاص اعتبار ویژه تا خرداد ماه امسال و پیش از پایان دولت دهم به اتمام برسد. حالا طرح فولاد شادگان به نیمه رسیده است. آنطور که عبدالزهرا سنواتی سرپرست فرمانداری شادگان میگوید: این طرح در مجموع 51درصد پیشرفت دارد؛ در فاز احیا 75درصد و در فاز فولادسازی 33درصد پیشرفت. این پروژه به دلیل مشکل نقدینگی به تاخیر افتاده و احتمالا امسال به بهرهبرداری میرسد. ظرفیت آن تولید 800هزار تن فولاد در سال است که قابلیت افزایش تا یکمیلیون تن را در فاز اول دارد. ضمن اینکه توسعه کارخانه تا دومیلیون تن در نقشه جانمایی پیشبینی شده و از نظر زمین هیچ مشکلی وجود ندارد.
او تغییر کاربری 250 هکتار از اراضی تالاب شادگان را برای ساخت کارخانه، رد میکند: فولاد شادگان در تالاب قرار ندارد. ممکن است در حریم تالاب باشد اما در تالاب نیست. من به محیطزیست حساس هستم. در سال 90 به تخلیه پساب صنعتی فولاد خوزستان در تالاب اعتراض کردم. جاهایی در تالاب هست که در 30 سال گذشته آب به خود ندیده. دعوای ما این است که حقابه تالاب تامین شود.
سنواتی کارخانه فولاد را یک طرح عظیم ملی برای عدالتمحوری و فقرزدایی این شهرستان میداند: فقر در اینجا بیداد میکند. نمیتوانیم طرح فولاد را (که قبلا هم شروع شده) به دلیل اینکه در محدوده تالاب است متوقف کنیم. هدفمان این است که توسعه صنعتی و کشاورزی شهرستان را همزمان با حفاظت تالاب پیگیری کنیم. اطمینان میدهم که به هیچ عنوان نمیخواهیم کاری کنیم که با تامین بخشی از منافع، بخش دیگر متضرر شود.
20 سال در مونترو
برخلاف گفتههای این مسئول، اما به نظر میرسد مقامات محلی اعتقادی به حفاظت از تالاب بینالمللی شادگان ندارند. چراکه پیش از این هم سدسازی و رعایت نشدن نیاز آبی تالاب، تخلیه پسابهای آلودهای چون مزارع نیشکر، پرورش ماهی و فولاد خوزستان، عبور لولههای نفتی، فعالیت 30 واحد پتروشیمی و تخلیه زبالههای شهری، این تالاب منحصر به فرد را از 20 سال پیش وارد فهرست قرمز تالابهای بینالمللی (لیست مونترو) کرده است. در مقابل نه تنها هیچ اقدام عملی برای نجات آن صورت نگرفته بلکه اخیرا نیز با مصوبات مغایر با قوانین، از جمله ساخت کارخانه فولاد شادگان، پالایشگاه امیدیه و پتروشیمیهای متعدد در اطراف تالاب موافقت شده است. مدیرکل محیطزیست خوزستان حاضر به مصاحبه در اینباره نشد اما یک استاد دانشگاه و محقق محیطزیست در اینباره میگوید: برخلاف انکار مسئولان، تمام 250 هکتار مصوب طرح فولاد، در تالاب بینالمللی شادگان قرار دارد. این محدوده در سال 54 در کنوانسیون بینالمللی رامسر جزو تالاب به ثبت رسیده و نقشه آن هماکنون در سازمان حفاظت محیطزیست موجود است. این اراضی تغییر کاربری و در آغاز طرح خاکریزی شد. با این کار، عملا از عرصه تالابی جدا و از ورود آب به این بخشها جلوگیری شده است. به عبارتی تالاب را خشک کردهاند. مهران افخمی میافزاید: محل احداث، علاوه بر اینکه بخشی از تالاب را از دسترس خارج میکند تاثیرات منفی روی محیط پیرامون کارخانه در داخل تالاب هم دارد. این تاثیرات روی حیات وحش و منابع خاک (به دلیل تخلیه مواد زاید و آلودگی) بیشتر خواهد بود. زیرا برای ساخت کارخانه موادی مثل خاک وارد محدوده تالاب شده است. با توجه به سنگین بودن تاسیسات فولاد نیاز بوده که سازه روی فوندانسیون خیلی قوی احداث شود، بنابراین تعداد زیادی شمع بتونی در عمق حدود 30 متر در داخل تالاب کارگذاری شدهاند. انتقال نهادههای موردنیاز مثل آب، برق و سوخت موردنیاز، تخلیه زبالهها، جادههای دسترسی، همه اینها مسائلی است که به محیطزیست تالاب صدمه جدی وارد میکند. به بیانی ساده با اجرای طرح کارخانه فولاد، تالاب بینالمللی شادگان در بلندمدت شاهد تغییرات منفی و نامطلوب خواهد بود. افخمی ادامه میدهد: از سوی دیگر احداث کارخانه در زمینهای تالابی و زمینهایی که هزاران سال آب در آنها بوده هزینهها را چند برابر میکند. مسئله دیگر اینکه ظرفیت این کارخانه کمتر از آن است که صرفه اقتصادی داشته باشد. ظرفیت اسمی این کارخانه 800هزار تن است. در حالی که مطالعات توسعه صنایع فولاد در دنیا نشان داده که واحدهای فرادستی فولاد با ظرفیت کمتر از دومیلیون تن توجیه اقتصادی ندارند. ممکن است طرح توسعه کارخانه مدنظر سازندگان آن باشد اما باید توجه شود که به دلیل قرار گرفتن طرح در اراضی تالاب، امکان توسعه آن به هیچوجه وجود ندارد و باید تعهداتی در این زمینه به وجود آید. به گفته وی، مشکل کارخانه به هر حال وجود دارد، چون جانمایی به شکل نامناسب صورت گرفته. کاری که الان انجام میگیرد، انتخاب بین بد و بدتر است و به ناچار باید اقدامات کنترلی شدیدی اعمال شود. مثلا پارامترهای عناصر و ترکیبات یا اثرات زیستمحیطی نگرانکننده دایما رصد و اندازهگیری و گزارش شود. تخلیه فاضلاب کارخانه به تالاب، آلودگی صوتی و خروج آلایندههای گاز و ترکیبات گوگردی و مسائل مختلف باید به خوبی کنترل شوند چراکه نشت این آلایندهها باعث اسیدی شدن آب تالاب و از بین رفتن آبزیان میشود. این استاد دانشگاه معتقد است: اگرچه توسعه حق ماست و به آن نیاز داریم اما توسعه پایدار زمانی محقق میشود که موافق محیطزیست باشد. در بعضی نقاط خوزستان تراکم بیش از اندازه صنایع وجود دارد، این در حالی است که محیطزیست توان و تحمل مشخصی برای پذیرش فشار دارد. برای استقرار صنایع، اول باید توجه کرد که آن محیط توان تحمل توسعه را دارد؟ و اگر دارد به چه میزانی؟ مثلا در خوزستان با این وسعت چرا این محل برای ساخت کارخانه فولاد انتخاب شده؟ واضح است که فقط به خاطر مسائل سیاسی بوده در حالی که مسائل علمی نباید تحتالشعاع دیگر مسائل قرار گیرد و تغییر کند. افخمی تصریح میکند: بعضی مجموعهها فقط به خودمان تعلق ندارند، بلکه بینالمللی هستند؛ یعنی به همه نوع بشر متعلق است. مثلا یک تالاب بینالمللی در ترکیه یا افریقا به کل بشریت تعلق دارد. تالاب شادگان هم بینالمللی است، بنابراین اهمیت آن باید بیشتر باشد و با حساسیت بیشتر با آن برخورد شود اما متاسفانه در حال حاضر به جز کارخانه فولاد مشکلات دیگری هم دارد. تخلیه زباله، آلودگی نفتی در بدنه تالاب (تخلیهها، لولههای نفتی قدیمی)، احداث سازههای مختلف، اسکلههای گردشگری، کانالهای انتقال زهاب و... . با ساخت و بهرهبرداری کارخانه فولاد این تالاب دیگر از لیست مونترو خارج نمیشود و در این فهرست باقی میماند.
چانهزنی تالابی
بسیاری از اکولوژیستها معتقدند که ارزش تالابها، اهمیت و فواید آن به درستی شناسایی نشده است. با این حال مطالعات ارزش اقتصادی تالابها نشانگر آن است که یک تالاب حدود 10 برابر جنگلها و 200 برابر زمینهای زراعی ارزش اقتصادی دارد، علاوه بر آن تعدیل آب و هوا، جلوگیری از سیل، حفاظت از تنوع گیاهی و جانوری و... مواهب وجود یک تالاب است. با اینحال عدم حفاظت از تالابها و چانهزنیهای همیشگی تعدادی از مدیران استانی و نمایندگان مجلس برای گرفتن مجوزها و تغییر کاربریهای غیرقانونی در اراضی تالاب نشان میدهد هنوز مسئولان بهویژه مسئولان محلی ارزش تالابها را درک نکردهاند.
چندی پیش تمیمی نماینده مردم شادگان در مجلس شورای اسلامی با معاون وزیر صنایع به صورت لفظی درگیر شد. دلیل آنهم کندی عملیات اجرایی فولاد شادگان بود، زیرا به اعتقاد نماینده این کارخانه با ایجاد یکهزار فرصت شغلی بخشی از بیکاری شهرستان را حل میکند. این در حالی است که معیشت حدود 100هزار نفر به تالاب شادگان و حیات آن وابسته است. از سوی دیگر تالاب شادگان با حدود ۵۳۸هزار هکتار، به تنهایی یک سوم وسعت تالابهای جهانی ثبت شده کشور را در کنوانسیون رامسر دربرگرفته است. این تالاب زیستگاه بیش از 30درصد از پرندگان (154 گونه)، 25درصد از پستانداران (40 گونه) و 45درصد از ماهیان کشور (36 گونه ماهی مردابی و 45 گونه ماهی دریایی) است. همچنین 17 جامعه اصلی گیاهی متشکل از 110 گونه گیاهی، سه گونه دوزیست، 9 گونه خزنده و چهار گونه میگو را در خود جا داده است که همگی در معرض نابودی قرار دارند.