کارگران شجاع فولاد اهواز را شبانه ربودند

زینت میرهاشمی: یورش شبانه به محل اقامت کارگران گروه ملی صنعتی فولاد اهواز و دستگیری تعداد زیادی از کارگران در اولین ساعتهای آدینه ۱۱ اسفند، بار دیگر واکنش هراس آلود رژیم تا دندان مسلح در برابر اراده کارگرانی که با دستانی خالی برای گرفتن حق خود به میدان آمده اند را نشان داد. یا حق طلبی یا پذیرش فقر و بی چیزی و سکوت، جرم کارگران از همین جا آغاز می شود.

دستگیری، قل و زنجیر و شلاق بر بدن کارگران به برکت جمهوری ولایی تبدیل به امری رایج شده است. کارگرانی که دستگیر شده اند خواستار دریافت سه ماه دستمزد عقب افتاده خود هستند. پاسخ به این خواسته بسیار ساده، بازداشت و شکنجه است.

کارگران گروه ملی صنعتی فولاد ایران در اهواز، بارها برای دریافت مطالبات بر حق خود اعتراض کرده اند. مالکیت کارخانه فولاد اهواز از هنگام راه اندازی در سال ۱۳۴۶ تا کنون چندین بار دست به دست شده است. فَربَه شدن مالکلان این واحد تولیدی به بهای فقیر تر شدن کارگران آن انجامیده است. نهایت اختلاس و دزدی مالکان کارخانه، ندادن ماهها حقوق کارگران و گرسنه نگاه داشتن خانواده های آنان است. در رویارویی کارگران و سرمایه داران، حکومت در جایگاه کلان سرمایه دار به طور تمام قد از سرمایه داران، غارتگران و استثمار کنندگان دفاع می کند.

یکی از شعارهای کارگران فولاد اهواز نوشته شده در روی پلاکاردی چنین بود:«چه کسی مسئول بحران در این مجتمع بزرگ صنعتی در اهواز است.» رژیم با دستگیری وحشیانه کارگران، نشان داد که مسئول اول بحران این کارخانه و وضعیت معاش کارگران، کیست.

دستگیری کارگران، نقض حقوق کار و نقض مقاوله نامه های سازمان جهانی کار است که حکومت ایران آن را امضا کرده است. دستگیری بی شرمانه فرهاد اکبریان، مرتضی اکبریان، مهدی عادل زاده، میثم علی قنواتی، هادی عفراوی، امین مؤمن پور، حسین نیسی، تقی حسن زاده و باقر دلفی موج گسترده ای از محکومیت و تنفر را برانگیخته است.

 

فیلم زیر: شعار ضد حکومتی در راهپیمایی کارگران فولاد اهواز