صفحه نخست
سیاست
آنگ سان سوچی
صدای امریکا-اسکات استرنز، خبرنگار صدای آمریکا، هنگام حضور آنگ سان سوچی در مقر صدای آمریکا در شهر واشنگتن، با وی به عنوان رهبر دموکراسی خواهان برمه و برنده جایزه صلح نوبلگفت وگویی کرد که متن آن در پی می آید:
استرنز: اصلاحات اقتصادی و سیاسی در برمه هنوز به طور کامل متحقق نشده اند. چه اقدامات دیگری باید اتخاذ شوند؟
سوچی: ما باید این مراحل اصلاحات را ادامه دهیم و دریابیم برای حفظ و تثبیت مراحل دموکراتیزه کردن کشور چه باید کرد. اصلاحات اقتصادی باید یکی یکی انجام شوند. ببینید، سرعت فقط مهم نیست، تناوب و ترتیب این اصلاحات نیز مهم هستند. اعمال اصلاحات باید از سرعت مناسبی برخوردار باشند، اما ترتیب و شیوه آن ها نیز باید درست باشند. بنابراین باید بدانیم که چه کارهای دیگری باید انجام شود. هنوز خیلی کار مانده است.
استرنز: بزرگترین مانع پیش روی اصلاحات دموکراتیک و تداوم و پویایی آن ها چیست؟
سوچی: من فکر می کنم روشن است که چه اصلاحاتی باید اول اعمال شوند.
استرنز: آیا شما از لغو تحریم های بازرگانی ایالات متحده علیه برمه حمایت می کنید؟
سوچی: بله. من از لغو تحریم های اقتصادی حمایت می کنم. به نظر من زمان آن فرا رسیده است که ما روی پای خود بایستیم. من از همه آنچه که ایالات متحده برای کمک به نیروهای دموکراسی خواه انجام داده است، سپاسگزارم. من تصور می کنم تحریم ها خیلی به ما کمک کردند. ادعاهایی در این مورد که تحریم ها از نظر اقتصادی به برمه لطمه می زنند، مطرح شده بودند، اما من با این نظر موافق نیستم. در مقام نمونه، اگر به گزارش های صندوق بین اللمللی پول نگاه کنید، می بینید که خیلی مشخص گفته اند که تاثیر اقتصادی (تحریمها) بر برمه چندان سنگین و زیاد نبوده اند. اما من فکر می کنم که تاثیر سیاسی آن خیلی عمیق بوده و به تلاش های ما برای دستیابی به دموکراسی کمک کرده است.
استرنز: به نظر شما مراحل گذار به دموکراسی به نقطه ای رسیده است که دیگر تغییر غیرقابل بازگشت باشد؟
سوچی: تا زمانی که ارتش و دولت نظامی به طور کامل به تغییر متعهد نشوند، نمی توانیم چنین ادعایی داشته باشیم. چون بر اساس قانون اساسی کنونی، ارتش می تواند در صورتی که صلاح ببیند، کنترل همه بخش های دولت را به دست بگیرد. بنابراین تا زمانی که ارتش به طور علنی و آشکارا و در بلند مدت از مراحل گذار به دموکراسی حمایت کند، ما نمی توانیم بگوییم که تغییرات بازگشت ناپذیر هستند. اما من در عین حال تصور می کنم که خیلی هم نباید نگران بازگشت به گذشته باشیم.
استرنز: شما در مورد ضرورت تغییر قانون اساسی و نیز حذف بخشی از کرسی های ضمانت شده نیروهای نظامی در پارلمان صحبت کرده اید. چطور قصد دارد چنین کاری را انجام دهید؟
سوچی: من هرگز بر سهمیه ضمانت شده ارتش تاکید نکرده ام. این امری بوده که دیگران بر آن تمرکز داشته اند. من نگران آن بخش از مفاد (قانون اساسی) هستم که می گوید فرمانده کل قوا در صورت تشخیص و ضرورت می تواند قدرت را از دولت سلب کند و برای من سهمیه نیروهای نظامی (در پارلمان) آنچنان نگران کننده نیست. و البته بخش هایی از قانون اساسی هست که با ساختار یک دموکراسی واقعی همخوانی ندارد. اما من می خواهم هر آنچه که ما انجام می دهیم و هر تغییری که در قانون اساسی اعمال می کنیم، همه این تغییرات با همکاری و تمایل ارتش انجام شوند.
استرنز: چرا فکر می کنید ارتش هم اکنون در مراحل اعمال اصلاحات مشارکت می کند؟
سوچی: اصلاحات از جانب قوای مجریه و مقننه شروع شد. اعمال اصلاحات را تین سین، رئیس جمهوری آغاز کرد. اما باید به یاد داشته باشیم که استقرار دموکراسی فقط با اراده قوه مجریه متحقق نخواهد شد و قوای مقننه و قضاییه نیز در آن نقش خواهند داشت. قوه مقننه نیز در ارتقای بخشی از اصلاحات نقش خود را ایفا کرده است. ارتش و نیروهای نظامی بخشی از قوه مقننه هستند که بیست و پنح درصد سهمیه دارند، اما من فکر می کنم که همکاری نزدیکی با قوه مجریه دارند. برمه فاقد یک قوه قضاییه مستقل و موثر است و تا زمانی که ما سه نهاد دموکراتیک قوی و سالم به طور همزمان نداشته باشیم، نمی توانیم ادعا کنیم که مراحل گذار به دموکراسی در کشورمان کامل شده است.
استرنز: آیا در برهه کنونی عاملی بوده است که از نظر شما زمان را برای اعمال این تغییرات در برمه مساعد کرده است؟ حکومت های دیگری نیز هستند که در شرایط مشابهی بوده اند...
سوچی: انتخابات سال ٢٠١٠ بود که مقامات اعلام کردند حکومت را به یک دولت غیرنظامی منتقل می کنند. بیشتر افرادی که در دولت غیرنظامی فعال هستند، بازنشسته های دولت نظامی پیشین هستند، اما انتخابات برگزار کردند و خیلی از مردم رعایت انصاف و عدالت در این انتخابات را مورد پرسش قرار دادند و حتی سازمان ملل متحد نیز گفته است که در این انتخابات تقلب شده بود، اما به طور قطع دیگر یک دولت نظامی نبود، یک دولت غیرنظامی تشکیل شده بود. من فکر می کنم این دولت، ساختار غیرنظامی دارد که به یک دولت نظامی خیلی نزدیک است چون بسیاری از مقامات آن اعضای بازنشسته ارتش هستند، اما تصور می کنم که خواست تین سین، رئیس جمهوری کشور برای اعمال اصلاحات واقعی و خالصانه است. الان هم طی چند ماه گذشته شاهد بوده ام که روسای هر دو مجلس و قوه مقننه نیز به اعمال اصلاحات دموکراتیک بسیار متعهد هستند.
استرنز: پرسش های بسیاری در توئیتر صدای آمریکا در مورد خشونت علیه مسلمانان و به ویژه شیوه رفتار با روهینجا مطرح شده اند که انعکاس دهنده برخی از مواضع در قبال پیروان مذهب بودا است، نظر شما در این مورد چیست؟
سوچی: از میان برداشتن تنش های معمول در زمانی اندک، بسیار بسیار دشوار است و این تنش های مداوم چندین دهه در برمه وجود داشته اند. به نظر من آخرین و جدیدترین اپیزودهای اقدامات خشونت آمیز به دلیل فقدان حاکمیت قانون به وقوع پیوستند. همه این خشونت ها با یک اقدام جنایت آمیز آغاز شد و اگر اقدام عملی سریع صورت گرفته بود و اگر عدالت اجرا شده بود، به یک خشونت تمام عیار و همه جانبه بدل نمی شد. ما در «ائتلاف ملی» برای دموکراسی معتقدیم که باید با حاکمیت قانون از حقوق بشر محافظت کرد و نمی توان حقوق بشر را نادیده گرفت و از آن چشم پوشی کرد و یا قانون را کنار گذاشت.
استرنز: پرسشی در فیس بوک برای شما مطرح شده است: به نظر شما نقش هنرمندان و نویسندگان برمه در تغییرات و تحولات اجتماعی کنونی چیست؟
سوچی: نویسندگان و هنرمندان برمه می توانند همان نقشی را ایفا کنند که هنرمندان نقاط دیگر جهان بازی کرده اند. آن ها به شکل دادن خمیره چشم انداز جامعه کمک می کنند. نقش آنها در کشور از اهمیت برخوردار است و اگر این نقش را با جدیت بازی کنند می توانند برای اعمال تغییرات مورد نظر در کشور همچون پل ارتباطی باشند.
استرنز: در مورد ضرورت بهبود آموزش ابتدایی در کشور و نیز بهره گیری از این آموزش ها به عنوان ابزاری برای آماده کردن نسل آینده برمه صحبت کنید.
سوچی: ما باید سطح آموزش را در کشور ارتقا دهیم، نه فقط در سطح ابتدایی و بلکه در راهنمایی و سطوح بالاتر. نظام آموزشی ما خیلی خیلی بد است. اما اگر به سطح آموزش ابتدایی نگاه می کنیم، باید به آموزش رشد اوان کودکی نیز توجه داشته باشیم که به زمان پیش از تولد کودک مربوط است، باید اطمینان حاصل کنیم که مادر از تغذیه مناسب برخوردار باشد و کودک به خوبی رشد و نمو می کند. ثابت شده است که توجه به رشد اوان کودکی برای جوامع بسیار مقرون به صرفه و مفید است. بنابراین باید خود را به آموزش ابتدایی محدود نکنیم. باید به رشد و پرورش اوان کودکی با تصویری کلی نگاه کنیم. اما من در حال حاضر ترجیح می دهم بر ضرورت آموزش حرفه ای، برای آموزش غیررسمی برای کشورمان تاکید کنم تا بتوانیم به نسل جوانی کمک کنیم که از آموزش بد برخوردار بوده اند. آن ها باید برای گذران معیشت خود آموزش ببینند. آن ها باید از آموزش حرفه ای کافی برخوردار باشند تا بتوانند زندگی همراه با احترام و غرور برای خود فراهم کنند.
استرنز: سرمایه گذاران خارجی متعددی هستند که برای سرمایه گذاری در برمه، به ویژه پس از لغو تحریم ها تمایل نشان داده اند. به نظر شما نقش بخش خصوصی در حمایت از آموزش حرفه ای چیست؟
سوچی: به طور قطع نقش موثری دارند. من الان تصمیم دارم یک برنامه آموزش حرفه ای در شهرم راه اندازی کنم. ما یک قطعه زمین خریده ایم و قصد داریم یک مرکز آموزش حرفه ای بسازیم. من با کمک های مالی اهدایی شهروندان خصوصی موفق شده ام این کار را انجام دهم.
استرنز: کشور شما پیشینه تاریخی طولانی از روابط با چین دارد. آیا از رقابت بین چین و ایالات متحده در منطقه و تاثیر احتمالی آن بر رشد و توسعه اقتصاد جوان و نوظهور برمه نگران هستید؟
سوچی: به نظر من نباید آن را به عنوان رقابتی بین ایالات متحده و چین ببینیم. اگر رقابتی وجود دارد، امیدوارم رقابت سالمی باشد و تاثیر معکوس و منفی نداشته باشد. ما نمی خواهیم این رقابت ها خصومت و دشمنی به وجود بیاورد، ما می خواهیم آن ها در توسعه ثبات اقتصادی در منطقه شریک باشند.
استرنز: آیا به نظر شما ایالات متحده در مورد وضعیت حقوق بشر در چین به اندازه کافی بر پکن فشار اعمال کرده است.
سوچی: من فکر می کنم شما پاسخ این سوال را بهتر از من می دانید.
استرنز: یک پرسش دیگر و سوال نهایی از فیس بوک: سال هایی که تحت حصر خانگی بودید، چه عاملی امیدبخش شما بود تا بتوانید شرایط دشوار را تحمل کنید؟ هیچوقت تصور کردید که این دوره به پایان خواهد رسید؟
سوچی: هیچگاه احساس نکردم که این دوره به پایان نخواهد رسید و واقعاً احساس نمی کردم که برای ادامه بقای خود به چیزی نیاز دارم. من احساس می کردم باید در مسیری که انتخاب کرده ام، استوار و ثابت قدم باشم و کاملاً برای تداوم راه خود آماده بودم.
استرنز: چه پیام الهام بخشی برای مردم کشورهای دیگر دارید که در شرایط مشابهی هستند و یا در حبس خانگی اند؟
سوچی: اولین توصیه من به آن ها این است که امید خود را از دست ندهند. اما از سویی دیگر بدون تلاش، امیدی باقی نمی ماند. باید بی وقفه تلاش کرد و دست به کار شد. نشستن و امید داشتن راه به جایی نخواهد بود. تلاش لازمه محقق شدن امیدها و آرمان های انسان است.
