پدیده نادری که در کمال غافلگیری، بزرگان و ریش سفیدان انقلاب و نظام را به باد تهمت ها و افتراها بست و شکافهای عدیدهای را بر پیکره متحد نظام و کشور تحمیل کرد. محمود احمدینژاد کسی بود که شکل خاصی از ارائه آمارها و گزارشها را در کشور نهادینه کرد . آنقدر افراط کرد تا اینکه جبههای وسیع از مخالفانش شکل گرفت. کسانی که برای رفتناش لحظه شماری می کردند. از همان شادیهای بعد از پیروزی روحانی در سطح خیابان های تهران پرواضح بود که مردم از رفتن احمدی نژاد شاد بودند.
آنها در اوج خوشحالی فریاد می زدند ” احمدی بای بای _ احمدی بای بای” اما این سرخوشی چند روزی بیشتر در خیابان ها جاری نشد و خیلی زود به شبکههای اجتماعی کشیده شد . کمپینهای مختلف بدرقه احمدی نژاد بهراه افتاد و حتی گروهی حسابرسی و حسابخواهی جدی از او را خواستار شدند . در هر صورت احمدینژاد هر چه بود و هر چه تلخی در ۸ سال بهجا گذاشت در این یک ماه آخر شادی مضاعفی را برای رفتنش پدید آورد. این شادمانی امروز به اوج خود می رسد و او برای همیشه به تاریخ می پیوندد.
مردی که سال ۸۴ با شعارهایی از قبیل: دولت کارآمد و عدالتگستر ، عدم وجود حرکت سختگیرانه در مورد حجاب بانوان ایرانی، سلامت مدیران، مبارزه با فساد اداری، پیشگیری از بروز شکاف بین دولت و مردم، گفتمان خدمت به جای قدرت، علمی کردن مدیریت، کاهش نرخ تورم از طریق کاهش هزینههای دولت و کاهش نرخ سود بانکی، بسط توسعه سیاسی از طریق بالا بردن قدرت نقد و مشارکت مردم و گفتوگوی بدون واسطه با مردم و کاستن از سفرهای غیرضروری خارجی و خودداری از همراه بردن خانواده و افراد غیرلازم در سفرهای خارجی، بخشهایی از وعدههایی بود که احمدینژاد قبل و بعد از انتخاب به ریاست جمهوری در این زمینه به مردم ایران داد و توانست رقیب بزرگی چون هاشمی رفسنجانی را کنار بزند و وارد پاستور شود. اما تا چه حد پایبند وعدهها و شعارهای انتخاباتی خود بود جای بحث دارد.
او شفافسازی صنعت نفت و گاز ایران و مبارزه با مافیا را از اهداف خود اعلام کرد و گفت: «فضای حاکم بر قراردادهای نفتی ما در زمینه تولید و صادرات روشن نیست. ما باید آن را شفاف سازیم.» او هیچگاه آنچه را که مافیای نفت مینامید روشن نساخت. به گفته او، این در قالب طرح سهام عدالت عملی شده، و به زودی سود این سهام نیز، عاید ۲ دهک پایین جامعه، بازنشستگان و دیگر کسانی که مستحق دریافت این سهام بودهاند، میشود.
وی پیش و پس از پیروزی، بارها خود را از حامیان آزادیهای اجتماعی معرفی کرده و گفت هنگامیکه رقبای چپگرایش در سال های اول انقلاب با جوانان برخورد میکردهاند وی با آنان مخالفت میکرده و گفت:«همین آقایان مینیبوس سر خیابانهای تهران میگذاشتند و سرباز میگذاشتند که آرایشهای خانمهای مردم را کنترل کنند و هر کدام غلیظ بود، سوار مینی بوس کنند و ما معترض بودیم که اینها خلاف شرع است. حق ندارید با مردم اینگونه برخورد کنید، اینها مردم ما هستند».
پس از بحثهای مطرح شده راجع به طرح ارتقای امنیت اجتماعی فرمانده نیروی انتظامی عنوان کرد اختیار تعیین نوع پوشش مردم در طرح ابلاغی توسط احمدینژاد به پلیس داده شدهاست و او در جریان جزئیات این طرح هم بودهاست.او در اسفندماه ۱۳۸۵، قطعنامههای شورای امنیت در مورد تحریمهای بینالمللی بر سر برنامه هستهای ایران را «کاغذ پاره» توصیف کرد. همچنین در اسفند ۱۳۸۶، با بی اهمیت توصیف کردن تحریمهای شورای امنیت علیه ایران اعلام کرده بود که «کسی برای این تهدیدات هویج (تره؟) هم خرد نمیکند»
و در آذر ۱۳۸۷، خطاب به جامعه بین المللی گفته بود: «آن قدر قطعنامه بدهید تا قطعنامهدان شما پاره شود.» این صحبتها در میان رجال و فعالان سیاسی داخل کشور با واکنش مثبتی روبهرو نشد و بسیاری نقدهایی تند در این باره مطرح کردند.
اما این واکنشها به گفتههای وی باعث نشد تا با تامل بیشتری سخنرانی کند و در جمع نخبگان استان گیلان در اسفند ۱۳۸۵، گفت: «برخلاف دیدگاه بعضی افراد، من معتقدم زنان گیلانی با حفظ عفاف خود در عرصههای مختلف کشاورزی حضور داشتهاند»این اظهارات که ظاهراً ناظر به برخی لطیفههای قومی بودهاست، با انتقاد شدید رمضان علی صادقزاده نماینده مردم رشت در مجلس شورای اسلامی مواجه شد.
تا آنجا که صادقزاده به گلایه تاکید کرد «سایر مواضع ایشان نیز همین گونهاست.»رمضان علی صادقزاده گفت: «ایشان مهمان ما در گیلان بودهاند، اما در چند ماه آینده اعتراضات خویش را به اطلاع مردم میرسانیم.» وی خاطرنشان کرد: «زنان گیلانی در عرصه کار و کوشش در تمام زمینهها دوشادوش مردان فعالیت میکنند و حتی بیش از مردان در زمینههای سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و کشاورزی مشغول به فعالیت هستند.»
وی افزود: «در طول تاریخ، مردان و زنان گیلانی باعث تقویت تشیع شدهاند وفور امامزادهها در سراسر استان، نشانه این امر است. آیتا… بهجت که یکی از علمای شیعه هستند نیز از این سرزمین برخاستهاند.»
احمدی نژاد اولین سفرهای بینالمللی خود را در هر دو دوره ریاست جمهوری، از آمریکا آغاز کرد. از مرداد ۸۴ تا تیر ۹۲، به ۱۶ کشور آسیایی، ۱۲ کشور آفریقایی، ۷ کشور واقع در قاره آمریکا و ۵ کشور اروپایی سفر کرد.سفر احمدینژاد به کشورهای اروپایی شامل روسیه، دانمارک، ارمنستان، آذربایجان و ترکیه بوده است.
پس از پخش دقایقی از این فیلم،احمدینژاد به دلیل کیفیت نامناسب به خواندن دیالوگهای آن پرداخت. محتوای این ویدئو مربوط به دیدار سعید مرتضوی رئیس سازمان تامین اجتماعی و فاضل لاریجانی درباره قرارداد واگذاری شرکتهای تامین اجتماعی به بخش خصوصی بود.
در خلال خواندن متن این دیالوگها توسط رئیس جمهور، مجلس برای دقایقی دچار تنش شد.بعداز پخش ویدئو هم تعداد زیادی از نمایندگان نسبت به این موضوع انتقاد داشتند که علی لاریجانی در واکنش به شلوغی صحن علنی گفت: امروز روز مهمی است. اجازه بدهید حرفشان را بزنند اگر موضوعی راجع به بستگان ما بوده، بگذارید در این باره حرفی بزنند.پس از پایان سخنان احمدینژاد، علی لاریجانی سخنان وی را نامربوط به استیضاح و “تهمت” و “اتهام” خواند و مشکل احمدینژاد را آن دانست که ” بر اساس سلیقه عمل میکند و به قانون تمکین نمیکند”.
لاریجانی با “مافیایی” خواندن ضبط این جلسه، گفت: “اقدامات مافیایی و توطئه آمیز در سطح یک رئیس جمهور نیست و برخی رفتارهای دولت کیان اخلاقی جامعه را به فساد میکشاند. رئیس جمهور ادبیات اخلاقی را رعایت نمیکند استیضاح یک چیز بود چرا اینها را مطرح کردید؟ اما خوب شد شما که مرتب در جامعه «بگم بگم» راه انداختهاید این فیلم را پخش کردید و حرفتان را زدید تا مردم شخصیت شما را بیشتر بشناسند”.
علی لاریجانی همچنین به نقل از داوود احمدینژاد ، برادر محمود احمدینژاد، گفت که اطرافیان رئیس دولت با سازمان مجاهدین خلق و بیگانگان رابطه دارند و دچار فساد مالی هستند.پس از سخنان لاریجانی، احمدینژاد خواستار صحبت کردن شد که لاریجانی چنین اجازهای به او نداد و گفت: “شما شئونات جمهوری اسلامی را رعایت نکردید واتهام زدید دیگر حقی برای صحبت کردن ندارید، به سلامت”.تحلیلگران از وقایع این روز تحت عنوان یکشنبه سیاه یاد کردند.