"روی آندرسن"- کارگردان خوب و خاص سوئدی، توانست با فیلم بسیار جذاب خود "کبوتری برای اندیشیدن پیرامون هستی روی شاخه درختی نشست"، شیر طلائی فستیوال فیلم را برباید.
"روی آندرسن" که به دلیل کادراژ و پلان سکانس های طولانی فیلمهایش معروف است، از چهل سال پیش تاکنون تنها 5 فیلم بلند ساخته که از جمله آنها "ترانه ی طبقه دوم" است که از حدود 40 پلان سکانس تشکیل شده بود. این فیلم در سال 2000 جایزه هیأت داوران فستیوال "کن" را ربود.
فیلم "کبوتری برای اندیشیدن پیرامون هستی روی شاخه درختی نشست" به هنگام نمایش در موسترای ونیز، با برخوردی دوگانه روبرو شد؛ برخی سالن را ترک کردند اما آنهائی که بر جاماندند، بیش از هر فیلم دیگر برای آن دست زدند.
"الکساندر ده پلا"- رئیس هیأت داوران امسال موسترای ونیز، در مورد داوران و فیلم "روی آندرسن" گفت: « من از پیش هیچ چیزی درباره فیلم های بخش مسابقه ای نخوانده بودم، فکر نمی کنم که اعضای دیگر هیأت داوری نیز چنین کاری را کرده باشند؛ بنابراین بدون هیچ گونه پیش داوری و با ذهنی آزاد به دیدن فیلم ها رفتم. ما می خواستیم فیلم ها نفس بر باشند، ما را شگفت زده کنند و در برابر آنها میخکوب شویم... این کاری بود که فیلم "روی آندرسن" با ما کرد».
"تیم راس"- هنرپیشه سینما ویکی دیگر از اعضای هیأت داوران، با تکیه بر فیلم "نگاه در سکوت"، آن را فیلمی فوق العاده خواند که سینمای ناب را نشان می دهد. او گفت: «این فیلم و فیلم "آندرسون" دو روی یک سکه هستند، یکی واقعیت و دیگری تخیل را نشان می دهد اما هر دو تأثیری بهسزا می گذارند. گفتنی است که فیلم "اوپن هایمر" جایزه "فیپرشی" را نیز در موسترای ونیز از آن خود کرد.
هر چند گزینش این فیلم ها و به ویژه اعطای جایزه بزرگ هیأت داوران به فیلم مستند "نگاه در سکوت"- فیلم تکان دهنده "جوشوآ اوپن هایمر" کارگردان دانمارکی، در باره کشتار فجیع کمونیست ها و یا هواداران آنها در اندونزی به دست ارتشیان و جوخه های اعدام در سال 1965 ( که در روز 11 سپتامبر در فرانسه به روی پرده سینماها خواهد آمد) و صد البته جایزه بهترین سناریو به فیلم "قصه ها" ساخته "رخشان بنی اعتماد"، کاملأ منطقی به نظر می رسد اما دادن جایزه ویژه داوران به فیلم بسیارسطحی و ضعیف "سیواس"- نخستین فیلم "کعان موجه چی" کارگردان ترک، پرسش برانگیز است.
البته نباید از نظر دور داشت که به طور کلی فیلم های بخش مسابقه ای اصلی فستیوال ونیز امسال از کیفیت چندان بالائی برخوردار نبود و نمی توان هفتاد و یکمین برگزاری این فستیوال کهن را سال چندان موفقی دانست. با این حال نباید بخش "افق ها" را از نظر دور داشت که در آن در مجموع فیلم های پرکیفیت تری به نمایش در آمدند.
فیلم "قصهها" قرار است بزودی در ایران به روی پرده سینماها بیاید. رخشان بنی اعتماد در گفتگوی ویژه ای که در روز نمایش فیلمش با من داشت، گفت: اگر مطمئن نبودم که فیلمم در ایران اکران نمیشود، آن را در هیچ فستیوال خارجی شرکت نمیدادم.
او همچنین در پایان گفتگو و پس از ابراز امیدواری من به بردن جایزه ای برای این فیلم، گفت که جایزه بردن چیز خوبی است اما همین برگزیده شدن در فستیوال و نیز نمایش آن در ایران از او یک برنده می سازد.
شایسته یاد آوری است که این فیلم در سال 1390 ساخته شد، اما پس از دو سال انتظار، سرانجام در سی و دومین جشنواره فیلم "فجر" به نمایش درآمد.
مدیرعامل خانه سینما- محمدمهدی عسگرپور، در مراسم پایانی بخش فیلم مستند شانزدهمین جشن سینمای ایران، با اشاره به موضوع سیاهنمایی در سینمای مستند که از سوی برخی مطرح می شود و چندی پیش فیلم "قصه ها" را نیز در بر گرفت گفت: «آخرین مورد این قضیه فیلم "قصهها"ی خانم بنیاعتماد است که در جشنواره ونیز موفقیتهایی را به دست آورد. اگر سینمایی که این نوع فیلمها هم در آن تحمل نشود دیگر نمیدانم چه چیزی از این سینما میتواند باقی بماند.»
بر مبنای آخرین خبرها، پس ازبازگشت رخشان بنی اعتماد به تهران و پیش از پرواز به تورنتو برای همراهی همین فیلم در فستیوال آن شهر، او در یک جمع دوستانه، شیرطلای ونیز را که جایزه ای مشترک برای وی و همکار فیلمنامهنویساش فرید مصطفوی است، به وی تقدیم کرد تا در هفتههای آینده به همراه یکدیگر آن را به موزه سینما اهدا کنند.
رخشان بنیاعتمادبه خبرگزاری "ایسنا" گفت: «در فرصت اندکی که در تهران هستم و پیش از سفرم، خواستم برای قدردانی از عمر طولانی حرفهای که با فرید مصطفوی داشتم، این جایزه را به او بدهم چون من قدیمیترین و مستمرترین کار حرفهای را بعد از جهان (جهانگیر کوثری) با فرید مصطفوی دارم.»
رخشان بنی اعتماد از این که نخواهد توانست در مراسم بزرگداشتی که قرار است برای فرید مصطفوی در شانزدهمین جشن خانه سینما برگزار شود، ابراز تأسف کرد.
منبع:رادیو فرانسه