صفحه نخست
سیاست
دومین کنفرانس ملی زنان کرد که با شعار «یک رنگی و هم صدایی زنان در راستای اتحاد ملی» آغاز به کار کرده بود پس از سه روز با بیانیه ای هشت بندی در اربیل (هولیر)، پایتخت اقلیم کردستان به کار خود پایان داد.
شلیرباپیری، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان در خصوص برگزاری دومین کنفرانس ملی زنان کرد گفت: این کنفراس با هدف طرح و بررسی مشکلات زنان چهار بخش کردستان و کمک به ایجاد اتحاد ملی کوردها، در ٢٢ ماه می مصادف با دوم خرداد آغاز گردید و ٣ روزبه طول انجامید.
شلیرباپیری اضافه کرد: دومین کنفرانس ملی زنان کرد توسط جمعی از زنان مستقل و فعال در عرصه ی مشکلات زنان، نمایندگان تشکل‌های وابسته به احزاب سیاسی چهار بخش کوردستان و زنان عضو پارلمان کوردستان در اربیل (هولیر)، پایتخت اقلیم کردستان برگزار گردید.
وی با اعلام اینکه «از خانمهای عضو پارلمان، اساتید خانم در دانشگهاهای داخل و خارج و اعضای احزاب سیاسی برای شرکت در دومین کنفرانس ملی کرد دعوت به عمل آمده بود»، اضافه کرد: زنان در این کنفراس بیشتر به تبادل نظر و طرح دیدگاههای خود در مورد مسائل ملی، حقوق مساوی و برابر برای زنان پرداختند و بر ایجاد بنیاد یا مرکزی مشترک برای پرداختن به امور زنان چهار بخش کوردستان، حل مسئله ملی و مشکلات زنان و ایجاد بنیاد یا نهادی ملی برای پرداختن به موضوعات زنان در چهار بخش کردستان بزرگ تأکید داشتند.
این فعال حقوق زنان همچنین اظهار داشت: هشت نهاد زنان وابسته به احزاب شرق کوردستان این کنفرانس را تحریم کرده بودند. از جمله دلائل آنها برای عدم شرکت در این کنفرانس می توان به کم بودن تعداد کرسی های درنظر گرفته شده برای زنان شرق کوردستان نسبت به کرسیهای بخشهای دیگر کوردستان و عدم در نظر گرفتن زمان جهت سخنرانی در مراسم افتتاحیه اشاره کرد. نهادهای تحریم کننده کنفرانس ملی کرد عبارتند بودند از «اتحادیه زنان حزب دمکرات کردستان ایران»، «زنان کومله ی انقلابی زحمت کشان کردستان»، «زنان حزب دمکرات کردستان»، «زنان کومله ی زحمتکشان کردستان»، «زنان اتحاد انقلابی کردستان»، «زنان سازمان خبات (مبارزه) کردستان»، «زنان پارت سهربستی (آزادی)» و «زنان اتحادیه ی دمکراتیک کردستان».
شلیر باپیری، روزنامه نگار کرد افزود: اما در عین حال ٤ سازمان زنان تحت عنوان "ائتلاف زنان شرق کردستان" در دومین کنفرانس ملی زنان کرد شرکت کردند که اسامی این تشکلها عبارت بود از: «اتحادیه ی زنان رستگاری»، «اتحادیه ی زنان پارت استقلال کردستان»، «زنان یارسان کردستان» و «سازمان آزادی زنان کردستان (نینا)»
شلیر باپیری در پایان سخنانش گفت: شرکت کنندگان در دومین کنفرانس ملی زنان کرد در مورد بیانیه ی پایانی دچار اختلاف گردیدند. تعدادی از شرکت کنندگان از بخشهای شمالی و غربی کردستان یعنی از کوردستان ترکیه و سوریه به دلیل یاد نکردن از آقای عبدالله اوجالان یکی از رهبران کورد که در زندان ترکیه به سر می‌برد، سالن کنفرانس را ترک کردند اما در پایان بر سر این موضوع به توافق رسیدند که طی نامه ای از آقای مسعود بارزانی رئیس جمهور اقلیم کوردستان و آقای طالبانی، رئیس جمهور عراق بخواهند که آزادی اوجالان را از اتحادیه ی اروپا و سازمان ملل تقاضا نمایند.
گفتنی است؛ دومین کنفرانس ملی زنان کرد با حضور 204 نماینده از سازمان های مختلف زنان کرد برگزار شد. از کرسی های دومین کنفرانس ملی زنان کرد تعداد 101 کرسی به سازمان های زنان شرکت کننده از جنوب کردستان و 103 کرسی نیز به بخش های دیگر کردستان اختصاص یافته بود.
آمینه زکری هماهنگ کننده و عضو کمیته آماده‌سازی کنفرانس در باره تحریم کنفرانس از سوی سازمان‌های زنان شرق کوردستان پیشتر طی گفتگویی به خبرگزاری پیامنیر گفته بود: چند روز [قبل از برگزاری کنفرانس] این سازمان‌ها اعلام کردند که کنفرانس را تحریم خواهند کرد. جلسه‌‌ای جهت اطلاع از مطالبات آنان تشکیل دادیم که همه مطالبات آنان برآورده شد. سپس نشست دیگری نیز به منظور گفت و گو با هشت سازمانی که کنفرانس را تحریم کرده بودند تشکیل شد. آنها مطالبات جدیدی داشتند که با آنها نیز موافقت شد. به غیر از پیام کنفرانس با همه درخواست‌های مطرح شده موافقت شد. سازمان‌های زنان شرق کوردستان معتقد بودند اگر قرار است کنفرانس پیامی برای دیگر بخشهای کوردستان داشته باشد، باید شرق کوردستان هم مدنظر قرار گیرد.
فریبا محمدی عضو کمیته مرکزی کومه‌له زحمتکشان کوردستان نیز روشن نبودن موضوع کنفرانس را یکی از دلائل عدم شرکت در دومین کنفرانس ملی زنان کرد اعلام کرده بود. وی به خبرگزاری پیامنیر گفته بود: در کمیته آماده سازی کنفرانس به غیر از نمایندهای که آنان خود در نشست "آمد" وی را انتخاب کرده‌اند، نمایندهای نداریم و ما درخواست کردیم که خودمان نمایندهای در کمیته آماده سازی داشته باشیم که متأسفانه قبول نکردند.
دومین کنفرانس ملی زنان کرد با بیانیه ای هشت ماده ای در حالی به کار خود پایان داد که بیشتر سازمان‌های زنان شرق کوردستان این کنفرانس را تحریم کرده بودند.
متن بیانیه پایانی دومین کنفرانس ملی زنان کورد که در پایگاه رسمی «رادیو و وبسایت کردانه» منتشر گردیده به شرح زیر است:
١ – ملت کورد مانند دیگر ملت‌های جهان حق تعیین سرنوشت خود را دارد.
٢ – مبارزات زنان کورد روی حل قضیه کوردها در همه بخشهای کوردستان، با توجه به شرایط هربخش متمرکز خواهد شد.
٣ – ایجاد جامعه‌ای دمکراتیک، آزاد و یکسان، مستلزم تلاش و همکاری همه جنبش‌ها، سازمان‌ها و نهادهای زنان کوردستان می‌باشد.
٤ – اقدام برای تهیه برنامه و اساسنامه‌ای مناسب جهت تنظیم راهکاری مشترک برای مسائل زنان.
٥ – مشارکت زنان در کنفرانس ملی کورد و کمیته آماده سازی آن کمتر از ٤٠ درصد نباشد.
٦ – تلاش برای آزاد سازی زندانیان سیاسی کورد که به پیشبرد آشتی و آرامی در کوردستان و خاورمیانه خدمت می‌کند.
٧ – کنفرانس بدون در نظر گفتن اختلافات عقیده‌ای و فکری، به کسانی که در راه قضیه به حق ملت کورد مبارزه نمودهاند احترام می‌گذارد.
٨ – کنفرانس کشتار و امحا شهروندان کورد را به هر دلیلی که صورت پذیرد، محکوم می‌کند.
لازم به ذکراست، اولین کنفرانس ملی زنان کرد در شهر آمد در کردستان ترکیه برگزار گردیده بود.
سوسن محمدخانی غیاثوند
Kurdnews4@gmail.com
منبع:اخبار روز
شلیرباپیری، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان در خصوص برگزاری دومین کنفرانس ملی زنان کرد گفت: این کنفراس با هدف طرح و بررسی مشکلات زنان چهار بخش کردستان و کمک به ایجاد اتحاد ملی کوردها، در ٢٢ ماه می مصادف با دوم خرداد آغاز گردید و ٣ روزبه طول انجامید.
شلیرباپیری اضافه کرد: دومین کنفرانس ملی زنان کرد توسط جمعی از زنان مستقل و فعال در عرصه ی مشکلات زنان، نمایندگان تشکل‌های وابسته به احزاب سیاسی چهار بخش کوردستان و زنان عضو پارلمان کوردستان در اربیل (هولیر)، پایتخت اقلیم کردستان برگزار گردید.
وی با اعلام اینکه «از خانمهای عضو پارلمان، اساتید خانم در دانشگهاهای داخل و خارج و اعضای احزاب سیاسی برای شرکت در دومین کنفرانس ملی کرد دعوت به عمل آمده بود»، اضافه کرد: زنان در این کنفراس بیشتر به تبادل نظر و طرح دیدگاههای خود در مورد مسائل ملی، حقوق مساوی و برابر برای زنان پرداختند و بر ایجاد بنیاد یا مرکزی مشترک برای پرداختن به امور زنان چهار بخش کوردستان، حل مسئله ملی و مشکلات زنان و ایجاد بنیاد یا نهادی ملی برای پرداختن به موضوعات زنان در چهار بخش کردستان بزرگ تأکید داشتند.
این فعال حقوق زنان همچنین اظهار داشت: هشت نهاد زنان وابسته به احزاب شرق کوردستان این کنفرانس را تحریم کرده بودند. از جمله دلائل آنها برای عدم شرکت در این کنفرانس می توان به کم بودن تعداد کرسی های درنظر گرفته شده برای زنان شرق کوردستان نسبت به کرسیهای بخشهای دیگر کوردستان و عدم در نظر گرفتن زمان جهت سخنرانی در مراسم افتتاحیه اشاره کرد. نهادهای تحریم کننده کنفرانس ملی کرد عبارتند بودند از «اتحادیه زنان حزب دمکرات کردستان ایران»، «زنان کومله ی انقلابی زحمت کشان کردستان»، «زنان حزب دمکرات کردستان»، «زنان کومله ی زحمتکشان کردستان»، «زنان اتحاد انقلابی کردستان»، «زنان سازمان خبات (مبارزه) کردستان»، «زنان پارت سهربستی (آزادی)» و «زنان اتحادیه ی دمکراتیک کردستان».
شلیر باپیری، روزنامه نگار کرد افزود: اما در عین حال ٤ سازمان زنان تحت عنوان "ائتلاف زنان شرق کردستان" در دومین کنفرانس ملی زنان کرد شرکت کردند که اسامی این تشکلها عبارت بود از: «اتحادیه ی زنان رستگاری»، «اتحادیه ی زنان پارت استقلال کردستان»، «زنان یارسان کردستان» و «سازمان آزادی زنان کردستان (نینا)»
شلیر باپیری در پایان سخنانش گفت: شرکت کنندگان در دومین کنفرانس ملی زنان کرد در مورد بیانیه ی پایانی دچار اختلاف گردیدند. تعدادی از شرکت کنندگان از بخشهای شمالی و غربی کردستان یعنی از کوردستان ترکیه و سوریه به دلیل یاد نکردن از آقای عبدالله اوجالان یکی از رهبران کورد که در زندان ترکیه به سر می‌برد، سالن کنفرانس را ترک کردند اما در پایان بر سر این موضوع به توافق رسیدند که طی نامه ای از آقای مسعود بارزانی رئیس جمهور اقلیم کوردستان و آقای طالبانی، رئیس جمهور عراق بخواهند که آزادی اوجالان را از اتحادیه ی اروپا و سازمان ملل تقاضا نمایند.
گفتنی است؛ دومین کنفرانس ملی زنان کرد با حضور 204 نماینده از سازمان های مختلف زنان کرد برگزار شد. از کرسی های دومین کنفرانس ملی زنان کرد تعداد 101 کرسی به سازمان های زنان شرکت کننده از جنوب کردستان و 103 کرسی نیز به بخش های دیگر کردستان اختصاص یافته بود.
آمینه زکری هماهنگ کننده و عضو کمیته آماده‌سازی کنفرانس در باره تحریم کنفرانس از سوی سازمان‌های زنان شرق کوردستان پیشتر طی گفتگویی به خبرگزاری پیامنیر گفته بود: چند روز [قبل از برگزاری کنفرانس] این سازمان‌ها اعلام کردند که کنفرانس را تحریم خواهند کرد. جلسه‌‌ای جهت اطلاع از مطالبات آنان تشکیل دادیم که همه مطالبات آنان برآورده شد. سپس نشست دیگری نیز به منظور گفت و گو با هشت سازمانی که کنفرانس را تحریم کرده بودند تشکیل شد. آنها مطالبات جدیدی داشتند که با آنها نیز موافقت شد. به غیر از پیام کنفرانس با همه درخواست‌های مطرح شده موافقت شد. سازمان‌های زنان شرق کوردستان معتقد بودند اگر قرار است کنفرانس پیامی برای دیگر بخشهای کوردستان داشته باشد، باید شرق کوردستان هم مدنظر قرار گیرد.
فریبا محمدی عضو کمیته مرکزی کومه‌له زحمتکشان کوردستان نیز روشن نبودن موضوع کنفرانس را یکی از دلائل عدم شرکت در دومین کنفرانس ملی زنان کرد اعلام کرده بود. وی به خبرگزاری پیامنیر گفته بود: در کمیته آماده سازی کنفرانس به غیر از نمایندهای که آنان خود در نشست "آمد" وی را انتخاب کرده‌اند، نمایندهای نداریم و ما درخواست کردیم که خودمان نمایندهای در کمیته آماده سازی داشته باشیم که متأسفانه قبول نکردند.
دومین کنفرانس ملی زنان کرد با بیانیه ای هشت ماده ای در حالی به کار خود پایان داد که بیشتر سازمان‌های زنان شرق کوردستان این کنفرانس را تحریم کرده بودند.
متن بیانیه پایانی دومین کنفرانس ملی زنان کورد که در پایگاه رسمی «رادیو و وبسایت کردانه» منتشر گردیده به شرح زیر است:
١ – ملت کورد مانند دیگر ملت‌های جهان حق تعیین سرنوشت خود را دارد.
٢ – مبارزات زنان کورد روی حل قضیه کوردها در همه بخشهای کوردستان، با توجه به شرایط هربخش متمرکز خواهد شد.
٣ – ایجاد جامعه‌ای دمکراتیک، آزاد و یکسان، مستلزم تلاش و همکاری همه جنبش‌ها، سازمان‌ها و نهادهای زنان کوردستان می‌باشد.
٤ – اقدام برای تهیه برنامه و اساسنامه‌ای مناسب جهت تنظیم راهکاری مشترک برای مسائل زنان.
٥ – مشارکت زنان در کنفرانس ملی کورد و کمیته آماده سازی آن کمتر از ٤٠ درصد نباشد.
٦ – تلاش برای آزاد سازی زندانیان سیاسی کورد که به پیشبرد آشتی و آرامی در کوردستان و خاورمیانه خدمت می‌کند.
٧ – کنفرانس بدون در نظر گفتن اختلافات عقیده‌ای و فکری، به کسانی که در راه قضیه به حق ملت کورد مبارزه نمودهاند احترام می‌گذارد.
٨ – کنفرانس کشتار و امحا شهروندان کورد را به هر دلیلی که صورت پذیرد، محکوم می‌کند.
لازم به ذکراست، اولین کنفرانس ملی زنان کرد در شهر آمد در کردستان ترکیه برگزار گردیده بود.
سوسن محمدخانی غیاثوند
Kurdnews4@gmail.com
منبع:اخبار روز
