صفحه نخست
سیاست
گوئی دیگر کلمات هشدار دهنده سیاسی و اقتصادی در شرایط ناگوار اجتماعی و اخلاقی حاکم بر کشور، بر اثر تکرار و استفاده روزمره، خاصیت خود را از دست داده باشند.
سایت خبرآنلاین در گزارشی که چهارشنبه (۱۸ اردیبهشت/ ۸ مه) منتشر کرد به نقل از ارزیابی‌های بانک جهانی، رشد اقتصادی ایران در سال گذشته میلادی را معادل منفی 3درصد اعلام کرد.
رشد منفی اقتصادی یعنی اوج فقر و بیکاری و تورم. بنابراین سخن از حماسه اقتصادی با این روند دردناک افزایش روزافزون جمعیت بیکار و فقر دامن گستر، تنها یک فریب و دعوت به کتمان حقایق تلخ است.
رشد اقتصادی کشوری مانند ایران در کمترین حالت باید در حدود 6 تا 7 درصد باشد تا با شرایط جمعیت جوان در سن اشتغال و شرایط توسعه‌ای کشور سازگار باشد. به این ترتیب با توجه به میزان افزایش جمعیت که سالانه حدود 1/3 درصد برآورد می‌شود رشد منفی اقتصادی به معنای رکود، افزایش تورم، کاهش قدرت خرید شهروندان و بالارفتن شمار افراد بیکار و زیر خط فقر است.
کمترین اثرات رقابت کاندیداهای انتخاباتی، بیان آماری است که در شرایط عادی، کمتر کسی تمایل به عنوان کردن آن دارد چرا که ممکن است با اتهام همیشگی توطئه علیه منافع ملی و سیاه نمائی روبرو شود. یکی از کاندید ها که نماینده فعلی مجلس است ( مصطفی کواکبیان) می گوید :
"در حال حاضر 4 ميليون و 500 هزار دختر مجرد بالاي 25 سال و بيکار در کشور وجود دارد که دو برابر اين تعداد مردان بيکار هستند. اين کانديداي رياست‌جمهوري يازدهم با بيان اينکه ما بالاي 11 ميليون بيکار در کشور داريم، ادامه داد: مهم ترين مشکل کنوني ما بالا بودن شمار بيکاران در کشور است. کواکبيان با بيان اينکه معاون اول رئيس‌جمهور با افتخار اعلام مي‌کند که براي کنترل بازار مي‌خواهيم 25 ميليارد دلار واردات داشته باشيم، ادامه داد: هر يک دلار واردات به کشور به منزله از دست رفتن يک شغل است."
و از لابلای همین بیان می توان به سیاست ویرانگر دولت احمدی نژاد اشاره کرد که برای حل بحران قیمت ها و کنترل بازار، هیچ راه حلی راحت تر و بی دردسرتر از واردات، (تنها از چین 25 میلیارد دلار) ندارد! چرا که واردکنندگان محترم، خود حاکمان بر مقدرات کشور هم هستند!
در این میان، چرخ ده ها و صدها کارگاه و کارخانه تولیدی (چون صنایع کفش، شکر، پارچه بافی و صنایع غذائی و پوشاکی و ....) از کار ایستاد و ده ها هزار کارگر بیکار شدند. از میان همین بیکار شدگان یک تن در مقابل فرمانداری شهرستان مربوطه خود را با بنزین به آتش کشید! اما برای دولت خدمتگزار واردات چه باک!
در سالها و ماه های اخیر، هرگاه سخن از آمار بیکاری در کشور بوده، رقم آن از 3 الی 4 میلیون نفر فرارتر نمی رفته و اکنون افشای این راز مگو ( بیکاری در حد 12 میلیون نفر و شاید بیشتر) و رقم ناگوار 4 - 5 میلیون دختر مجرد بالای 25 سال که امکان ازدواج و تشکیل خانواده نیافته اند ، می تواند یکی از نشانه های بزرگ بحران و فلاکت کشور باشد ..
در میان این همه شگفتی ها و سوالات بی جواب مردم، فضائی از سانسور و فیلترینک را حکومت بر کشور حاکم کرده است. هیچ قلمی مجاز به بیان ساده فقر و بیکاری و بحران های موجود نیست، تنها روزنامه ها و بولتن های امنیتی مجازند با وارونه نشان دادن اوضاع ، بانگ هر اعتراضی را با زندان و داغ و درفش جواب می دهند.
برگرفته از پیک نت
سایت خبرآنلاین در گزارشی که چهارشنبه (۱۸ اردیبهشت/ ۸ مه) منتشر کرد به نقل از ارزیابی‌های بانک جهانی، رشد اقتصادی ایران در سال گذشته میلادی را معادل منفی 3درصد اعلام کرد.
رشد منفی اقتصادی یعنی اوج فقر و بیکاری و تورم. بنابراین سخن از حماسه اقتصادی با این روند دردناک افزایش روزافزون جمعیت بیکار و فقر دامن گستر، تنها یک فریب و دعوت به کتمان حقایق تلخ است.
رشد اقتصادی کشوری مانند ایران در کمترین حالت باید در حدود 6 تا 7 درصد باشد تا با شرایط جمعیت جوان در سن اشتغال و شرایط توسعه‌ای کشور سازگار باشد. به این ترتیب با توجه به میزان افزایش جمعیت که سالانه حدود 1/3 درصد برآورد می‌شود رشد منفی اقتصادی به معنای رکود، افزایش تورم، کاهش قدرت خرید شهروندان و بالارفتن شمار افراد بیکار و زیر خط فقر است.
کمترین اثرات رقابت کاندیداهای انتخاباتی، بیان آماری است که در شرایط عادی، کمتر کسی تمایل به عنوان کردن آن دارد چرا که ممکن است با اتهام همیشگی توطئه علیه منافع ملی و سیاه نمائی روبرو شود. یکی از کاندید ها که نماینده فعلی مجلس است ( مصطفی کواکبیان) می گوید :
"در حال حاضر 4 ميليون و 500 هزار دختر مجرد بالاي 25 سال و بيکار در کشور وجود دارد که دو برابر اين تعداد مردان بيکار هستند. اين کانديداي رياست‌جمهوري يازدهم با بيان اينکه ما بالاي 11 ميليون بيکار در کشور داريم، ادامه داد: مهم ترين مشکل کنوني ما بالا بودن شمار بيکاران در کشور است. کواکبيان با بيان اينکه معاون اول رئيس‌جمهور با افتخار اعلام مي‌کند که براي کنترل بازار مي‌خواهيم 25 ميليارد دلار واردات داشته باشيم، ادامه داد: هر يک دلار واردات به کشور به منزله از دست رفتن يک شغل است."
و از لابلای همین بیان می توان به سیاست ویرانگر دولت احمدی نژاد اشاره کرد که برای حل بحران قیمت ها و کنترل بازار، هیچ راه حلی راحت تر و بی دردسرتر از واردات، (تنها از چین 25 میلیارد دلار) ندارد! چرا که واردکنندگان محترم، خود حاکمان بر مقدرات کشور هم هستند!
در این میان، چرخ ده ها و صدها کارگاه و کارخانه تولیدی (چون صنایع کفش، شکر، پارچه بافی و صنایع غذائی و پوشاکی و ....) از کار ایستاد و ده ها هزار کارگر بیکار شدند. از میان همین بیکار شدگان یک تن در مقابل فرمانداری شهرستان مربوطه خود را با بنزین به آتش کشید! اما برای دولت خدمتگزار واردات چه باک!
در سالها و ماه های اخیر، هرگاه سخن از آمار بیکاری در کشور بوده، رقم آن از 3 الی 4 میلیون نفر فرارتر نمی رفته و اکنون افشای این راز مگو ( بیکاری در حد 12 میلیون نفر و شاید بیشتر) و رقم ناگوار 4 - 5 میلیون دختر مجرد بالای 25 سال که امکان ازدواج و تشکیل خانواده نیافته اند ، می تواند یکی از نشانه های بزرگ بحران و فلاکت کشور باشد ..
در میان این همه شگفتی ها و سوالات بی جواب مردم، فضائی از سانسور و فیلترینک را حکومت بر کشور حاکم کرده است. هیچ قلمی مجاز به بیان ساده فقر و بیکاری و بحران های موجود نیست، تنها روزنامه ها و بولتن های امنیتی مجازند با وارونه نشان دادن اوضاع ، بانگ هر اعتراضی را با زندان و داغ و درفش جواب می دهند.
برگرفته از پیک نت
