صفحه نخست
سیاست
بسیاری از مادران که می کوشند رفتار پسرشان را درک کنند، می پرسند: "پسرها را چه شده است؟" آنان به حکم غریزه می دانند که در ذهن یک دختر چه می گذرد. اما در سر پسرها چه می گذرد؟
هورمون های مردانه از دوران بلوغ به بعد بر رشد عاطفی و جسمانی پسرها اثر می گذارند و مجموعه ای از رفتارهای پسران را که "رمز پسر" نام نهاده شده، تشکیل می دهند. در واقع "رمز پسر" طوری رشد می کند که مردان جوان، اندیشه ها و احساس های خود را بر زبان جاری سازند و این امر مادران را شگفت زده می کند. از همین رو پی بردن به چگونگی اندیشه و رفتار پسران باعث می شود برخورد با آنان مناسب و آسانتر شود. در اینجا برخی ویژگی های پسرها را برای اطمینان خاطر مجدد مادران حیران و سر در گم، آورده ایم.
● خشن و ناآرام هستند
کدام مادری است که از نیروی (انرژی) پسرانه پسرش همچون دویدن، پریدن و فریاد کشیدن حیرت کند؟ اما موقعی که همان پسر، پرخاشگر می شود، چطور؟ وقتی مادری اسم پسرش را که هفت ساله بود، در کلاس ورزش نوشت، مشتاقانه منتظر بود که هنگام بازی تشویقش کنند ولی توقع نداشت بازیکنان همدیگر را بزنند و بیندازند و یا حریفانشان را نقش زمین کنند. بیشتر پسرها بازی خشونت آمیز را دوست دارند، ولی این به آن معنا نیست که در آینده آدم های خشنی می شوند. در واقع در این بازی های رقابتی و جسمانی فواید مشخصی نهفته است. پسران از محدودیت های پرخاش‌جویی خبردار می شوند و پی می برند که چقدر پیش بروند تا ایمن مانده و دور از گزند باشند و چگونه از احساسات دیگران آگاه شوند.
● تخیلات خشونت باری دارند
پرخاشگری پسران، مادران را آشفته می کند. آنان با مطالعه گزارش های رسانه ها از مدارس، هراسان گشته و به حکم غریزه بر آن می شوند که تفنگ های اسباب بازی، بازی های ویدئویی و فیلم های نگران کننده را از دسترس آنها دور نگه دارند تا مبادا وسوسه شوند وبه رفتار ناهنجاری دست بزنند. مادرها فکر می‌کنند که تخیلات پسرانشان جایگزین آن وسایل می شود.
● به آسانی احساساتشان را بروز نمی دهند
دختر خشمگین یا آشفته اغلب به آغوش مادر پناه می برد ولی پسر معمولاً سعی می کند مشکلش را به تنهایی حل کند و نمی خواهد "بچه ننه" به نظر بیاید. اگر می خواهید با پسرتان در زمینه مشکلی که او را ناراحت کرده به گفتگو بپردازید، سعی کنید غیر مستقیم و زمانی که سرگرم انجام کاری هستید، سر صحبت را با او باز کنید. هنگامی که دو خانم می خواهند درمورد موضوع خصوصی سخن بگویند احتمال دارد رو به روی هم بنشینند و بپرسند: تو چه احساسی داری؟ ولی مردها غالباً بدون اینکه به هم بنگرند، صحبت می کنند.
اگر دقت کنید، دو مرد به طور مثال در حین تماشای بازی فوتبال، با هم حرف می زنند و در عین حال خصوصی ترین مطالبشان را کم کم بیان می کنند و هیچ وقت هم نگاهی نگران کننده به یکدیگر نمی اندازند. مادری که در تعمیر دوچرخه به پسرش کمک می کند، ممکن است در حین گفتگوهای خودمانی، متوجه چیزهای بیشتری درباره فرزندش شود تا اینکه بخواهد سر میز شام رودررو، وی را به صحبت وادارد.
● دوست دارند معامله کنند
مردها طرفدار عدل و انصاف هستند و دوست دارند راجع به هر چیزی بحث کنند واز این بابت هم مهارت دارند و می خواهند مطلبی را مو به مو توضیح دهند و معامله ای منصفانه کنند و بعد از اینکه به توافق می رسند، اغلب می شنوید که می گویند: "قول می‌دهی؟" مادران می دانند که معامله کردن فقط نصف جنگ است.
نق زدن نیز اثر نمی کند، بنابراین راهبردها و تدابیر دیگر مؤثرهستند. به عنوان مثال پسر خانواده ای قول داده بود از بازی های پر سر و صدا روی کاناپه اتاق نشیمن خودداری کند، اما به علت نشاط و سرزندگی طبیعی اش قولش رااز یاد می برد.از همین رو مادرش راهی یافت که عهدش را به او یادآوری کند.
او یادداشتی به این مضمون نوشت و به کاناپه سنجاق کرد: پسر عزیز، فکر می کردم که با من دوستی؛ ولی اهمیتی برای من قائل نمی شوی. به من لطمه می زنی، آنقدر محکم می نشینی که فنر شکسته به پشتم فرو می رود. بین ما هر چه بوده تمام شده، دوست سابق تو" کاناپه" او با خواندن این یادداشت خنده ای سرداد و قولش را به یاد آورد. علیرغم تمام نگرانی ها، دردسرها و غم و رنج ها، پیوند میان مادران و پسران واقعی است
منبع:ایران پرس نیوز
هورمون های مردانه از دوران بلوغ به بعد بر رشد عاطفی و جسمانی پسرها اثر می گذارند و مجموعه ای از رفتارهای پسران را که "رمز پسر" نام نهاده شده، تشکیل می دهند. در واقع "رمز پسر" طوری رشد می کند که مردان جوان، اندیشه ها و احساس های خود را بر زبان جاری سازند و این امر مادران را شگفت زده می کند. از همین رو پی بردن به چگونگی اندیشه و رفتار پسران باعث می شود برخورد با آنان مناسب و آسانتر شود. در اینجا برخی ویژگی های پسرها را برای اطمینان خاطر مجدد مادران حیران و سر در گم، آورده ایم.
● خشن و ناآرام هستند
کدام مادری است که از نیروی (انرژی) پسرانه پسرش همچون دویدن، پریدن و فریاد کشیدن حیرت کند؟ اما موقعی که همان پسر، پرخاشگر می شود، چطور؟ وقتی مادری اسم پسرش را که هفت ساله بود، در کلاس ورزش نوشت، مشتاقانه منتظر بود که هنگام بازی تشویقش کنند ولی توقع نداشت بازیکنان همدیگر را بزنند و بیندازند و یا حریفانشان را نقش زمین کنند. بیشتر پسرها بازی خشونت آمیز را دوست دارند، ولی این به آن معنا نیست که در آینده آدم های خشنی می شوند. در واقع در این بازی های رقابتی و جسمانی فواید مشخصی نهفته است. پسران از محدودیت های پرخاش‌جویی خبردار می شوند و پی می برند که چقدر پیش بروند تا ایمن مانده و دور از گزند باشند و چگونه از احساسات دیگران آگاه شوند.
● تخیلات خشونت باری دارند
پرخاشگری پسران، مادران را آشفته می کند. آنان با مطالعه گزارش های رسانه ها از مدارس، هراسان گشته و به حکم غریزه بر آن می شوند که تفنگ های اسباب بازی، بازی های ویدئویی و فیلم های نگران کننده را از دسترس آنها دور نگه دارند تا مبادا وسوسه شوند وبه رفتار ناهنجاری دست بزنند. مادرها فکر می‌کنند که تخیلات پسرانشان جایگزین آن وسایل می شود.
● به آسانی احساساتشان را بروز نمی دهند
دختر خشمگین یا آشفته اغلب به آغوش مادر پناه می برد ولی پسر معمولاً سعی می کند مشکلش را به تنهایی حل کند و نمی خواهد "بچه ننه" به نظر بیاید. اگر می خواهید با پسرتان در زمینه مشکلی که او را ناراحت کرده به گفتگو بپردازید، سعی کنید غیر مستقیم و زمانی که سرگرم انجام کاری هستید، سر صحبت را با او باز کنید. هنگامی که دو خانم می خواهند درمورد موضوع خصوصی سخن بگویند احتمال دارد رو به روی هم بنشینند و بپرسند: تو چه احساسی داری؟ ولی مردها غالباً بدون اینکه به هم بنگرند، صحبت می کنند.
اگر دقت کنید، دو مرد به طور مثال در حین تماشای بازی فوتبال، با هم حرف می زنند و در عین حال خصوصی ترین مطالبشان را کم کم بیان می کنند و هیچ وقت هم نگاهی نگران کننده به یکدیگر نمی اندازند. مادری که در تعمیر دوچرخه به پسرش کمک می کند، ممکن است در حین گفتگوهای خودمانی، متوجه چیزهای بیشتری درباره فرزندش شود تا اینکه بخواهد سر میز شام رودررو، وی را به صحبت وادارد.
● دوست دارند معامله کنند
مردها طرفدار عدل و انصاف هستند و دوست دارند راجع به هر چیزی بحث کنند واز این بابت هم مهارت دارند و می خواهند مطلبی را مو به مو توضیح دهند و معامله ای منصفانه کنند و بعد از اینکه به توافق می رسند، اغلب می شنوید که می گویند: "قول می‌دهی؟" مادران می دانند که معامله کردن فقط نصف جنگ است.
نق زدن نیز اثر نمی کند، بنابراین راهبردها و تدابیر دیگر مؤثرهستند. به عنوان مثال پسر خانواده ای قول داده بود از بازی های پر سر و صدا روی کاناپه اتاق نشیمن خودداری کند، اما به علت نشاط و سرزندگی طبیعی اش قولش رااز یاد می برد.از همین رو مادرش راهی یافت که عهدش را به او یادآوری کند.
او یادداشتی به این مضمون نوشت و به کاناپه سنجاق کرد: پسر عزیز، فکر می کردم که با من دوستی؛ ولی اهمیتی برای من قائل نمی شوی. به من لطمه می زنی، آنقدر محکم می نشینی که فنر شکسته به پشتم فرو می رود. بین ما هر چه بوده تمام شده، دوست سابق تو" کاناپه" او با خواندن این یادداشت خنده ای سرداد و قولش را به یاد آورد. علیرغم تمام نگرانی ها، دردسرها و غم و رنج ها، پیوند میان مادران و پسران واقعی است
منبع:ایران پرس نیوز
