صفحه نخست
سیاست
جمال میناشیری، هادی تنومند، قاسم مصطفی پور، ابراهیم مصطفی پور و محمد کریمی، پنج عضو کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری، مجموعا به ۱۳ سال حبس تعزیری محکوم شدند ...
اخبار روز: کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری از صدور حکم زندان برای پنج نفر از فعالین کارگری خبر داده است. به گزارش این کمیته، اعضای کمیته هماهنگی شهرستان بوکان که از دستگیر شدگان مجمع عمومی شهر کرج می باشند، روز سه شنبه ۱۷ فروردین ۱٣۹٣ توسط وکیل پرونده مطلع شدند که احکام زیر برای آنها صادر شده است:
جمال میناشیری و هادی تنومند هر کدام به سه سال و نیم حکم تعزیری و همچنین قاسم مصطفی پور، ابراهیم مصطفی پور و محمد کریمی هر یک به ۲ سال حکم تعزیری محکوم شدند .
قابل ذکر است که نامبردگان پس از دستگیری در مجمع عمومی کرج،در تاریخ ۲۹ آذر ۱٣۹۱ در شهر بوکان بازداشت و روانه زندان شده بودند که پس از حدود دو ماه بازداشت در تاریخ ۲۳/۱۱/۱۳۹۱ با قرار وثیقه آزاد شدند.
اعضای کمیته هماهنگی ضمن محکوم کردن این احکام؛ به احضار، بازداشت و تهدید کارگران و فعالین کارگری که جرمی جز دفاع از حقوق حقه کارگران ندارند اعتراض کرده و خواهان آزادی بدون قید و شرط همه کارگران و فعالین کارگری در بند شده است.
به گزارش “کمپین صلح فعالان در تبعید”، “کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای مستقل کارگری”، از جمله تشکلهای است که از بدو تاسیس با سرکوب شدید و احکام حبس اعضایش مواجه بوده است.
اساسنامه “کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکلهای کارگری” که در هشت فصل، ٣٠ ماده، ١۷ تبصره و ۴٢ بند در تاریخ ١٣ /۶ /٨٨ به تصویب مجمع عمومی این کمیته رسیده است با مقدمه ای انتقادی نسبت به عدم آزادی برای ایجاد تشکل های مستقل کارگری در جمهوری اسلامی ایران، علیرغم عضویت در سازمان جهانی کار و تعهد به مقاوله نامه های آن سازمان، شروع میشود و در ادامه ماموریت خود را تلاش برای ایجاد تشکلهای مستقل کارگری، حفظ حقوق و منافع کارگران و مزدبگیران تحت ستم، بهبود وضعیت زندگی و معیشت آنان، کسب آزادی های دمکراتیک، برابری حقوق زنان و مردان، لغو کار کودکان و به رسمیت شناختن حقوق انسانی آنان و… تعریف می کند.
به دنبال استقبال عمومی و جدیت در فعالیت اعضا، روز ٢۶ خرداد ١٣۹١، نیروهای امنیتی با هجوم مسلحانه به خانه ای در کرج، حدود ۶٠ عضو این کمیته را در حین جلسه مجمع عمومی بازداشت کردند. این اولین واکنش جدی جمهوری اسلامی به این تشکل مستقل و نوپا بود ولی نه آخرین.
محمد عبدی پور یکی از حاضران در آن جلسه در گفتگویی با تارنمای “کمیته هماهنگی” به آقای جهانگیر محمود ویسی گفته است که هیئت اجرائی در تاریخ ١۵/١٢/١٣۹٠ برای برگزاری مجمع عمومی به وزارت کار و رفاه اجتماعی مراجعه و حتی درخواست مکانی جهت برگزاری جلسه مجمع عمومی ارائه داده بود که این درخواست در تاریخ ١۷/١٢/١٣۹٠ به ثبت رسیده بود اما پس از صد روز از مراجعه و ثبت آن، هیچگونه پاسخی به این کمیته داده نشد.
آقای عبدی پور در توصیف این یورش می گوید: “پس از بی اعتنایی غیرقانونی وزارت کار، هیئت اجرایی تصمیم به برگزاری مجمع عمومی گرفت که این جلسه در شهر کرج برگزار شد. در جریان اولین لحظات قرائت رای های انتخابات هیئت رئیسه قرار داشتیم که ناگهان فضا به شکل بسیار عجیب و غریبی در هم ریخته شد. در یک چشم به هم زدن صدای شلیک گلوله ها، ما و همه همسایه های آن آپارتمان و بچه های کوچک را وحشت زده و نگران و به شدت مضطرب نمود. درب منزل با لگدی محکم در هم کوبید شده و همزمان با شلیک گلوله، ده ها اسلحه را در مقابل گوش و دهن و بینی خویش یافتیم. این عجیب ترین رویدادی بود که دیده بودیم به سرعت همه ما را در آن اتاق کوچک بر روی کف اتاق خوابانده و با سرعت و رفت و آمد عجیبی از روی پشت و استخوان های خسته مان می گذشتند و با دستبندهای بست پلاستیکی که کاربرد صنعتی دارند، دست هایمان را می بستند. با هر اندک نفس و حرکتی از هر کسی مورد اصابت مشت و لگد و توهین و فحاشی های رکیک قرار می گرفتیم. دست هایمان از بست های پلاستیکی به شدت آسیب دیده بودند و پیرمردها بیش از جوان ها در فشار و تنگنا قرار داشتند.”
پس از آن یورش تا به امروز، عضویت در “کمیته هماهنگی”، دستاویز جدیدی برای سرکوب فعالان کارگری در جمهوری اسلامی ایران بوده است و به دفعات شاهد احضار و آزار و بازداشت اعضای این کمیته بوده ایم.
گفتنی است اعضای کمیته هماهنگی در واکنش به احکام اخیر، طی بیانیه ای احضار، بازداشت و تهدید کارگران و فعالان کارگری که جرمی جز دفاع از حقوق حقه کارگران ندارند را محکوم کرده و خواهان آزادی بدون قید و شرط همه کارگران و فعالان کارگری در بند شدند.
