صفحه نخست
سیاست
پنجمین سال بحران سوریه
۱۵ مارس، پنجمین سال آغاز بحران سوریه است. پنج سال پیش قیام مردم سوریه علیه رژیم دیکتاتوری بشار اسد آغاز شد. قیامی که با نوشتن شعاری روی یک دیوار در شهر درعا آغاز شد، امروز به یک جنگ فاجعه‌بار تبدیل شده است.
تانک، بمب، موشک‌های اسکاد، سلاح شیمیایی و گازهای سمی، شکنجه، القاعده و داعش؛ اینها تجربه‌های هر روزه مردم سوریه در پنج سال گذشته بوده است؛ اوضاعی که به‌نظر می‌رسد سال به سال بدتر و وخیم‌تر می‌شود.
فاجعه سوریه پنج سال پیش در چنین روزی (۱۵ مارس ۲۰۱۱) با یک شعار ظاهرا ساده بر روی دیواری در شهر درعا، واقع در جنوب غرب سوریه، شروع شد. ۱۵ نوجوان در یک گرافیتی بر روی دیوار نوشتند: "مردم خواهان سرنگونی رژیم هستند".
این ۱۵ نوجوان بازداشت شدند. تظاهرات اعتراضی علیه بازداشت آنها، به‌شکل بی‌رحمانه‌ای سرکوب شد اما تظاهرات ادامه یافت و رفته رفته به دیگر شهرها و مناطق سوریه گسترش پیدا کرد.
تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم جز سرکوب خونین پاسخی از سوی رژیم اسد دریافت نکرد و تقریبا پس از یک سال به درگیری‌های مسلحانه پراکنده و به تدریج به جنگ داخلی تمام‌عیار و یک بحران بین‌المللی تبدیل شد.
اندیشکده‌ای با نام "مرکز سوریه برای پژوهش‌‌های سیاسی" که مورد حمایت برنامه عمران سازمان ملل متحد است، ابعاد فاجعه جنگ داخلی پنج ساله سوریه را به صورت آماری جمع‌بندی کرده است.
بخش‌هایی از داده‌های این اندیشکده از این قرارند:
* از هر ۱۰ نفر شهروند سوری، یک نفر کشته و یا زخمی شده‌است.
* عمر متوسط سوری‌ها از ۷۰ سال به ۵۵ سال سقوط کرده است.
* نیمی از جمعیت کشور از خانه و کاشانه خود خارج و آواره شده‌اند. اکثر آوارگان در داخل سویه‌اند.
* دو سوم مردم سوریه شغل و یا منبع درآمد خود را از دست داده‌اند.
* ۸۵ درصد مردم سوریه در فقر مطلق زندگی می‌کنند.
* از هر ۵ شهروند سوری یک نفر زندگی خود را از اقتصاد جنگی تامین می‌کند؛ به عنوان جنگجو، آدم‌ربا یا غارتگر.
* نیمی از کودکان سوری که در سن رفتن به مدرسه هستند، امکان رفتن به کلاس درس ندارند.
* در پنج سال گذشته بیش از ۶۴۵ نفر پزشک و پرستار از سوی طرف‌های درگیر جنگ کشته شده‌اند.
* سوریه از یک کشور با سطح رشد متوسط مانند اندونزی، به پایین‌تر از سطح کشورهایی مانند سودان و افغانستان سقوط کرده است.
* سوریه به‌طور فزاینده رو به تخریب و نابودی است. نابرابری‌های اجتماعی به سرعت در حال رشد هستند.
* مردمی که در شهرهای تحت کنترل رژیم اسد، مانند سواحل مدیترانه، دمشق و در جنوب غرب کشور زندگی می‌کنند، کمتر از ساکنان مناطق دیگر تحت تاثیر پیامدهای جنگ قرار گرفته‌اند.
گزارش "مرکز سوریه برای پژوهش‌‌های سیاسی" می‌گوید، زندگی زنان، مردان و کودکان سوری در اثر تخریب کشور و وضعیت پاره‌پاره قومیتی مردمان آن، ویران شده است. غیرنظامیان قربانیان اصلی جنگ‌اند و به‌طور عمدی هدف قرار می‌گیرند.
گزارش‌هایی که در ماه‌های اخیر درباره تلفات انسانی جنگ داخلی سوریه منتشر شده، نشان می‌دهند که تاکنون دست‌کم ۳۰۰ هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند.
منبع:دویچه وله
تانک، بمب، موشک‌های اسکاد، سلاح شیمیایی و گازهای سمی، شکنجه، القاعده و داعش؛ اینها تجربه‌های هر روزه مردم سوریه در پنج سال گذشته بوده است؛ اوضاعی که به‌نظر می‌رسد سال به سال بدتر و وخیم‌تر می‌شود.
فاجعه سوریه پنج سال پیش در چنین روزی (۱۵ مارس ۲۰۱۱) با یک شعار ظاهرا ساده بر روی دیواری در شهر درعا، واقع در جنوب غرب سوریه، شروع شد. ۱۵ نوجوان در یک گرافیتی بر روی دیوار نوشتند: "مردم خواهان سرنگونی رژیم هستند".
این ۱۵ نوجوان بازداشت شدند. تظاهرات اعتراضی علیه بازداشت آنها، به‌شکل بی‌رحمانه‌ای سرکوب شد اما تظاهرات ادامه یافت و رفته رفته به دیگر شهرها و مناطق سوریه گسترش پیدا کرد.
تظاهرات مسالمت‌آمیز مردم جز سرکوب خونین پاسخی از سوی رژیم اسد دریافت نکرد و تقریبا پس از یک سال به درگیری‌های مسلحانه پراکنده و به تدریج به جنگ داخلی تمام‌عیار و یک بحران بین‌المللی تبدیل شد.
اندیشکده‌ای با نام "مرکز سوریه برای پژوهش‌‌های سیاسی" که مورد حمایت برنامه عمران سازمان ملل متحد است، ابعاد فاجعه جنگ داخلی پنج ساله سوریه را به صورت آماری جمع‌بندی کرده است.
بخش‌هایی از داده‌های این اندیشکده از این قرارند:
* از هر ۱۰ نفر شهروند سوری، یک نفر کشته و یا زخمی شده‌است.
* عمر متوسط سوری‌ها از ۷۰ سال به ۵۵ سال سقوط کرده است.
* نیمی از جمعیت کشور از خانه و کاشانه خود خارج و آواره شده‌اند. اکثر آوارگان در داخل سویه‌اند.
* دو سوم مردم سوریه شغل و یا منبع درآمد خود را از دست داده‌اند.
* ۸۵ درصد مردم سوریه در فقر مطلق زندگی می‌کنند.
* از هر ۵ شهروند سوری یک نفر زندگی خود را از اقتصاد جنگی تامین می‌کند؛ به عنوان جنگجو، آدم‌ربا یا غارتگر.
* نیمی از کودکان سوری که در سن رفتن به مدرسه هستند، امکان رفتن به کلاس درس ندارند.
* در پنج سال گذشته بیش از ۶۴۵ نفر پزشک و پرستار از سوی طرف‌های درگیر جنگ کشته شده‌اند.
* سوریه از یک کشور با سطح رشد متوسط مانند اندونزی، به پایین‌تر از سطح کشورهایی مانند سودان و افغانستان سقوط کرده است.
* سوریه به‌طور فزاینده رو به تخریب و نابودی است. نابرابری‌های اجتماعی به سرعت در حال رشد هستند.
* مردمی که در شهرهای تحت کنترل رژیم اسد، مانند سواحل مدیترانه، دمشق و در جنوب غرب کشور زندگی می‌کنند، کمتر از ساکنان مناطق دیگر تحت تاثیر پیامدهای جنگ قرار گرفته‌اند.
گزارش "مرکز سوریه برای پژوهش‌‌های سیاسی" می‌گوید، زندگی زنان، مردان و کودکان سوری در اثر تخریب کشور و وضعیت پاره‌پاره قومیتی مردمان آن، ویران شده است. غیرنظامیان قربانیان اصلی جنگ‌اند و به‌طور عمدی هدف قرار می‌گیرند.
گزارش‌هایی که در ماه‌های اخیر درباره تلفات انسانی جنگ داخلی سوریه منتشر شده، نشان می‌دهند که تاکنون دست‌کم ۳۰۰ هزار نفر جان خود را از دست داده‌اند.
منبع:دویچه وله
