صفحه نخست
سیاست
واشنگتن تایمز نوشت: یک سازمان امنیت جمعی در خاورمیانه می تواند در برابر یک تهدید هسته ای نوظهور نقش بازدارنده داشته باشد.
روزنامه واشنگتن تایمز در اینترنت امروز در تحلیلی به قلم رابرت مک فارلین مشاور امنیت ملی دولت ریگان نوشت: اگر ایران در تلاش برای تبدیل شدن به یک قدرت هسته ای موفق می شد، معلوم نبود چشم انداز ثبات در خاورمیانه چگونه بود. چگونه می توان از ایران انتظار داشت رفتارش را تغییر دهد؟
رفتار اتحاد شوروی در اواخر دهه هزار و نهصد و هفتاد می تواند در این خصوص نقش کمک کننده داشته باشد. شوروی با وجود امضاء توافقنامه اس اِی ال تی با آمریکا که محدودیتهایی در مورد نیروهای هسته ای راهبردی اعمال نمود، چندی نگذشت با نقض چند اصل آن به سمت کسب برتری در زمینه کلاهکهای آی سی بی ام گام برداشت. سپس شوروی با برخورداری از امنیت در برابر هرگونه تهدید عملی، تمایل بیشتری به خطرپذیری با هدف توسعه نفودش در بخشهای مختلف جهان پیدا کرد. تا اوایل دهه هشتاد که آمریکا مجددا عزمش را برای مقابله با توسعه طلبی شوروی جزم کرد، کرملین تغییر مسیر نداد. به چند دلیل تقریبا قطعی به نظر می رسدکه ایران برنامه سری اش را برای دستیابی به توانایی ساخت تسلیحات هسته ای در سالهای پیش رو ادامه خواهد داد. قصد اعلام شده طرفهای اروپایی در چارچوب «توافقنامه» هسته ای اخیر اعمال فشار بر ایران طی دوره نود روزه مذاکرات جهت دستیابی به یک توافقنامه رسمی است اما علاقه تجاری شان به ورود مجدد به بازار ایران به عقب نشینی از برخی مفاد مورد مذاکره خواهد انجامید که نقش مهمی در شناسایی و برخورد با هرگونه نقض تعهد خواهد داشت. چارلز دوئلفر که ریاست تحقیقات گروه تحقیق سازمان ملل در خصوص دامنه برنامه تسلیحات کشتار جمعی عراق را بر عهده داشت، درباره بازرسی های سرزده گفت: «تجربه من در عراق نشان داده است حتی با همه اقداماتی که ( توسط کمیسیون ویژه سازمان ملل) بعمل آمد (که به مراتب شدیدتر از اقدامات گزارش شده در توافق لوزان بود)، تردید دارم واقعا هیچگونه بازرسی واقعا «سرزده» صورت گرفته باشد.
نیازی به گفتن نیست که اما تاریخ نشان می دهد انقلابیون نسل اول از قبیل آیت الله علی خامنه ای رهبر ایران هرگز بر خلاف اعتقاد و هدف اصلی شان عمل نمی کنند. مائو زدونگ، هو چی مینه و ولادیمیر لنین را در نظر بگیرد. آنها قادر به چنین کاری نیستند. هر چه باشد آنها یک ملت را در جهت نیل به یک هدف متحد کردند و یک نسل بیشتر را ترغیب کرده اند که جانشان را برای آرمانشان به خطر اندازند. قطعا در رفتار آیت الله خامنه ای کوچکترین نشانه ای از بازنگری در عقاید اصولی وجود نداشته است.
در مذاکراتی که تا پایان ژوئن برگزار می شود، متحدان اروپایی به نقش رهبری آمریکا چشم دوخته اند. اوباما رئیس جمهور قصدش را برای به تصویب رساندن هر توافقی در سازمان ملل- نه کنگره آمریکا- اعلام داشته است. باتوجه به موضع دو پهلو دیگر اعضاء دائم شورای امنیت سازمان ملل، آن توافق به اتفاق آراء تصویب خواهد شد. سپس تحریم های کنونی کاهش خواهد یافت و ایران با از سرگیری صادرات نفت خود به لحاظ اقتصادی بهبود خواهد یافت. چگونه این روند رویدادها بر رفتار ایران تاثیر خواهد داشت ؟
در نظر بگیرید ایران چه فرصتهایی پیش رو خواهد داشت. حتی قبل از آنکه ایران واقعا یک سلاح هسته ای بسازد، همسایگانش چنین اعتباری برای آن قائلند. ایران از احترام و تمایل بیشتری برای پیشبرد مقاصدش بوسیله متحدان شیعه اش در عراق، سوریه و گروههایی مانند حزب الله و حماس برخوردار خواهد بود. می توان تشدید عملیات ایذایی فرامرزی حزب الله و حماس بر ضد اسرائیل، کمک رسانی بیشتر به رژیم اسد در سوریه و شبه نظامیان شیعه در عراق را پیش بینی کرد. چنین اقداماتی نگرانی بزرگی را در میان دولتهای عرب سراسر منطقه موجب خواهد شد و احتمالا عربستان سعودی و شاید قطر را ترغیب خواهد کرد که آنها نیز برنامه هسته ای داشته باشند. این سناریو چندان دور نیست.
پس آمریکا چه باید بکند؟ چند اقدام می توان پیشنهاد داد:
اول، گشودن باب مذاکره با کشورهای مسلمان میانه رو (عربستان سعودی، مصر، اردن و اعضاء شورای همکاری خلیج) در جهت تشکیل یک سازمان امنیت جمعی منطقه ای. چنین سازمانی می تواند موجب هماهنگی در عملیات اطلاعاتی شود و از طریق یک برنامه ریزی مشترک تدابیر دیگری در جهت ایجاد یک بازدارندگی معتبر اتخاذ شود.
دوم، همکاری با عربستان سعودی و همتایانش در اوپک به منظور پایین نگاه داشتن قیمت نفت تا حد امکان و نتیجتا اعمال حداکثر فشار بر اقتصاد ایران.
سوم، استقبال از پیشنهادهای سازنده از طرف اسرائیل بر یک مبناء دو جانبه درخصوص نحوه مشارکت در تقویت ارتقاء امنیت در منطقه.
چهارم، راه اندازی مجدد آژانس اطلاع رسانی آمریکا و شروع پخش آن در ایران (به یاد داشته باشید که هفتاد درصد جمعیت ایران زیر سی سال سن دارند و بسیار مشتاق شنیدن حقیقت از جانب غرب اند).
اگر تجربه دو سال گذشته یک درس مثبت داشته باشد، به میزان تاثیرگذاری تحریم ها مربوط می شود. اقتصاد ایران امروز به راستی رو به سقوط است و فشار وارد بر جامعه ایران علت اصلی بازگشت ایران به مذاکره و ادامه آن بوده است. حفظ تحریم ها حداقل طی دو سال اول هر توافقنامه ای با هدف راستی آزمایی پایبندی ایران به تعهداتش کاملا منطقی خواهد بود.
تلاش های حرفه ای جدی مارک دوبوویتز در بنیاد دفاع از دموکراسی زیربنای بخش عمده ای از مقررات و سیاست تحریم ها در اروپا و آمریکا بوده است.
منبع:نایاب نیوز
منبع:نایاب نیوز
