صفحه نخست
سیاست
عربستان سعودی در سال ۱۹۹۴ برای اولین بار به جام جهانی راه پیدا کرد و تا مرحله یک شانزدهم نهایی آن مسابقات نیز پیش رفت و در سه دوره متوالی بعد از آن نیز از نمایندگان اصلی آسیا در جام جهانی به شمار می‌رفت. اما در بازی‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ به مربیگری ژوزه پزیرو در بازی پلی آف مغلوب بحرین شد واز راهیابی به جام جهانی آفریقای جنوبی بازماند.
ژوزه پزیرو که در حال حاضر به عنوان سرمربی در تیم براگا اسپانیا در حال فعالیت است و زمانی نیز در رئال مادرید دستیارکارلوس کی‌روش بوده است از مربیان با دانش و تکنسین فوتبال است که او نیز نتوانست مشکل عربستان را حل کند.
بعد از پزیرو فدارسیون فوتبال عربستان یکی از بزرگترین و مشهورترین مربیان حال حاضر دنیا را به سمت سرمربیگری تیم ملی این کشور منصوب کرد. فرانک ریکارد که نامی آشنا در فوتبال دنیا است در سال ۲۰۱۱ به عنوان سرمربی تیم ملی عربستان مشغول به کارشد.
او که سابقه‌ای درخشان در امر مربیگری در رده باشگاهی (بارسلونا) و ملی (هلند) داشت نیز نتوانست تاثیر چندانی در فوتبال عربستان تا به حال داشته باشد.
این تیم در همان مرحله مقدماتی جام جهانی۲۰۱۴ برزیل حذف شد. اما نکته قابل توجه حفظ ریکارد بعد از نتایج ضعیف او در مرحله مقدماتی جام جهانی است که نشان از برنامه‌ریزی بلند مدت این کشور در ارتباط با ضعف بازیکنان این تیم است.
به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال عربستان به این نتیجه رسیده است که ضعف اصلی فوتبال این کشور به دانش مربیان ربطی نداشته بلکه نبود جایگزین‌های مناسب برای بازیکنان بزرگ این کشور از دلایل اصلی افت این تیم در سالهای اخیر بوده است.
بازیکنانی مانند محمد الدعایه، سامی الجابر، حسین عبدالغنی، خالد موالید و یوسف الثنایان نام‌های بزرگی هستند که تا به حال جانشینان مناسبی برای آنان پیدا نشده است. معضلی که در فوتبال ملی ما نیز مشهود است.
عربستان صرف نظر از کمبود نیروی انسانی از لحاظ امکانات سخت افزاری مانند استادیوم های ورزشی، فدراسیون فوتبال قدرتمند، ارتباط با تیم های بزرگ دنیا، دارا بودن تیم‌های معتبر در رده باشگاهی به مراتب از فوتبال ایران پیشی گرفته است و بعد از یک برنامه‌ریزی صحیح جهت آموزش بازیکنان جوان مطمئنا یک باردیگر در رده تیم های درجه یک آسیا قرار می‌گیرد در حالی که فوتبال ما علاوه بر کمبود نیروی انسانی یا بهتر است بگوئیم در تربیت بازیکنان با کیفیت در سایر موارد نیز با مشکلات فراوانی دست به گریبان است.
مسئولین فدارسیون فوتبال ایران جهت برون رفت از ضعف فوتبال ایران به جای برنامه‌ریزی بلند مدت به استخدام مربی بزرگ و گران قیمتی مانند کی‌روش روی آورده اند در حالی که عربستان این نسخه را برای فوتبال خود قبلا تجویز کرده است که به نتیجه نیز نرسید.
در هر حال این دو تیم باید در یک تورنمنت نه چندان معتبر در مقابل یکدیگر قرار بگیرند.
کارلوس کی‌روش سر مربی سابق رئال مادرید باید در مقابل فرانک ریکارد مربی سابق بارسلونا که با این تیم به قهرمانی جام باشگاه های اروپا نیز دست یافت یک ال کلاسیکوی مربیان را در آسیا برگزار کنند. تیم ملی عربستان با بیشتر بازیکنان جوان و گمنام خود در این مسابقات شرکت می‌کند و تیم ملی فوتبال ایران نیز به همین منوال در این مسابقات حاضر خواهد شد.
به نظر می‌رسد که آقای کی‌روش به دنبال بازیکنان جانشین برای بازی‌های مهم پیش رو در سال آینده است. با نگاهی به اسامی تیم ملی، بازیکنان جوان تیم ملی در بهترین شرایط قرار دارند تا به سر مربی تیم ملی فوتبال ایران ثابت کنند که فرق چندانی با دیگر بازیکنان پا به سن گذاشته نداشته و می توانند با چند بازی بین المللی جانشینان شایسته ای برای این بازیکنان باشند.
وحید اسماعیل بیگی، محمدرضا خانزاده، پیام صادقیان، یعقوب کریمی و دیگر بازیکنان باید به فوتبال ما ثابت کنند که هنوز بازیکنان با استعداد در فوتبال ما یافت می‌شود و فقط کمی شجاعت لازم است تا این ورزشکاران جوان بتوانند خود را به عنوان بازیکنان بزرگ فوتبال آسیا معرفی کنند.
ژوزه پزیرو که در حال حاضر به عنوان سرمربی در تیم براگا اسپانیا در حال فعالیت است و زمانی نیز در رئال مادرید دستیارکارلوس کی‌روش بوده است از مربیان با دانش و تکنسین فوتبال است که او نیز نتوانست مشکل عربستان را حل کند.
بعد از پزیرو فدارسیون فوتبال عربستان یکی از بزرگترین و مشهورترین مربیان حال حاضر دنیا را به سمت سرمربیگری تیم ملی این کشور منصوب کرد. فرانک ریکارد که نامی آشنا در فوتبال دنیا است در سال ۲۰۱۱ به عنوان سرمربی تیم ملی عربستان مشغول به کارشد.
او که سابقه‌ای درخشان در امر مربیگری در رده باشگاهی (بارسلونا) و ملی (هلند) داشت نیز نتوانست تاثیر چندانی در فوتبال عربستان تا به حال داشته باشد.
این تیم در همان مرحله مقدماتی جام جهانی۲۰۱۴ برزیل حذف شد. اما نکته قابل توجه حفظ ریکارد بعد از نتایج ضعیف او در مرحله مقدماتی جام جهانی است که نشان از برنامه‌ریزی بلند مدت این کشور در ارتباط با ضعف بازیکنان این تیم است.
به نظر می‌رسد فدراسیون فوتبال عربستان به این نتیجه رسیده است که ضعف اصلی فوتبال این کشور به دانش مربیان ربطی نداشته بلکه نبود جایگزین‌های مناسب برای بازیکنان بزرگ این کشور از دلایل اصلی افت این تیم در سالهای اخیر بوده است.
بازیکنانی مانند محمد الدعایه، سامی الجابر، حسین عبدالغنی، خالد موالید و یوسف الثنایان نام‌های بزرگی هستند که تا به حال جانشینان مناسبی برای آنان پیدا نشده است. معضلی که در فوتبال ملی ما نیز مشهود است.
عربستان صرف نظر از کمبود نیروی انسانی از لحاظ امکانات سخت افزاری مانند استادیوم های ورزشی، فدراسیون فوتبال قدرتمند، ارتباط با تیم های بزرگ دنیا، دارا بودن تیم‌های معتبر در رده باشگاهی به مراتب از فوتبال ایران پیشی گرفته است و بعد از یک برنامه‌ریزی صحیح جهت آموزش بازیکنان جوان مطمئنا یک باردیگر در رده تیم های درجه یک آسیا قرار می‌گیرد در حالی که فوتبال ما علاوه بر کمبود نیروی انسانی یا بهتر است بگوئیم در تربیت بازیکنان با کیفیت در سایر موارد نیز با مشکلات فراوانی دست به گریبان است.
مسئولین فدارسیون فوتبال ایران جهت برون رفت از ضعف فوتبال ایران به جای برنامه‌ریزی بلند مدت به استخدام مربی بزرگ و گران قیمتی مانند کی‌روش روی آورده اند در حالی که عربستان این نسخه را برای فوتبال خود قبلا تجویز کرده است که به نتیجه نیز نرسید.
در هر حال این دو تیم باید در یک تورنمنت نه چندان معتبر در مقابل یکدیگر قرار بگیرند.
کارلوس کی‌روش سر مربی سابق رئال مادرید باید در مقابل فرانک ریکارد مربی سابق بارسلونا که با این تیم به قهرمانی جام باشگاه های اروپا نیز دست یافت یک ال کلاسیکوی مربیان را در آسیا برگزار کنند. تیم ملی عربستان با بیشتر بازیکنان جوان و گمنام خود در این مسابقات شرکت می‌کند و تیم ملی فوتبال ایران نیز به همین منوال در این مسابقات حاضر خواهد شد.
به نظر می‌رسد که آقای کی‌روش به دنبال بازیکنان جانشین برای بازی‌های مهم پیش رو در سال آینده است. با نگاهی به اسامی تیم ملی، بازیکنان جوان تیم ملی در بهترین شرایط قرار دارند تا به سر مربی تیم ملی فوتبال ایران ثابت کنند که فرق چندانی با دیگر بازیکنان پا به سن گذاشته نداشته و می توانند با چند بازی بین المللی جانشینان شایسته ای برای این بازیکنان باشند.
وحید اسماعیل بیگی، محمدرضا خانزاده، پیام صادقیان، یعقوب کریمی و دیگر بازیکنان باید به فوتبال ما ثابت کنند که هنوز بازیکنان با استعداد در فوتبال ما یافت می‌شود و فقط کمی شجاعت لازم است تا این ورزشکاران جوان بتوانند خود را به عنوان بازیکنان بزرگ فوتبال آسیا معرفی کنند.
