مناقشه هسته ای و خطا های آقای خامنه ای/ حسین اسدی

پیک ایران-  "اکنون[ که او] همه سر نخ ها را به خودش وصل کرده است. مثلا جريان هسته ای با ميليارد ميليارد دلار پولی که از جيب اين مردم رفته است به يک سرانجام بی سرانجامی منجر شده است. همه اينها را ايشان طراحی کرده اند. شخص ايشان، بايد به تاريخ پاسخ بدهند که به چه دليلی وارد يک قمار هسته ای شدند و الان چيزی عايدشان نشده است." محمد نوری زاد

آقای خامنه ایکه بظاهررفتارو کرداررهبران کره شمالی را سرمشق خود قرارداده است، بر این تصوراست که گویا تنها اواست که قادربفکرکردن است، وزمانی هم که درباره مسئله ایحرفی زد دیگرکسی حق ندارد درآن زمینه اظهارنظری نماید، حتی اگرحاصل چنین تحمیل اراده ای این بوده باشد که ملتی به فقر و ذلت کشانده شوند. برایآقای خامنه ای اگرمرکز پژوهش‌هایمجلس نظامش رشد اقتصادی کشوری که برآن حکم میراند را درسال میلادی گذشته ۳۶ دهم درصد و رتبه آنرا ۲۳ درمنطقه و۱۶۴ درمیان کشورهای جهان اعلام نماید، ویا رێیس اطاق بازرگانیش بیان دارد که تحریم‌ها "گلوگاه را روز به روزتنگ‌ترمی‌کنند"، و مردم عادی هم نتوانند هیچ رابطه ای میان خودو اقتصاد مملکتشان بر قرارنمایند و چنین نظردهند که "این اقتصاد ایران نیست، چینی است.

کل کشور را جنس چینی ها گرفته. این مملکت که ایرانی نیست. ۱۵۷ میلیارد را به چینی ها دادند نمی توانند پس بگیرند. طرف چینی گفته به جای پول کالا ببر. خوب غلط می کنی اینجا تولید را نابود کردی پول نفت کشور را یا به جیب زدی یا باج دادی به این کشور آن کشور".[١] هیچ کدام دارای اهمیتی ندارند. او بمثابه شخصی که گو یا دردنیای دیگری زندگی میکند، باز هم سال ١٣٩٢ را " سال حماسه سياست و اقتصاد " و آنچه را که در ظرف سال گذشته ("سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی") بر سرمملکت و مردم آورده است را "موفقیت ها و دستآوردهای ملت ایران دراین عرصه پرچالش به گونه ای است که حتی تحسین هوشمندان نکته بین و نخبگان سیاسی و دانشگاهی دنیا در کشورهای مختلف از جمله کشورهای بدخواه ایران را نیز برانگیخته است"[٢] می نامد. ظاهرا دریچه دید آقای خامنه ای را حلقه امنیتی- نظامی ومداحانی که اورا محاط کرده اند چنان تنک نموده اند، که او دیگرحتی قادربدیدن نوک دماغ خود هم نمی باشد. آنچه برای او ازاهمیت ویژه ای بر خورداراست و حاضرست ته مانده سرمایه ملی مردم کشوررا فدا نماید. ساخت چند بمب اتمی وموشک های دوربُرداست، تا بکمک آنها بتوانند گاه وبیگاه همانند رهبران کره شمالی دربلوف های تو خالی آمریکا و کشورهای مجاوررا تهدید کند. علاوه براین اوامیدوارست که با اتکا بچنین سلاح هایی بقای رژیم خود را ازطرف کشورهای بیگانه بیمه نموده، واز براندازی رژیم خود جلو گیری نماید. اگرمردم ایران را هم در این راه بخاک سیاه بنشاند و یا مملکت را دچار جنگی خانمان سوزی نماید چه باک!.

۸ ماه ازمذاکرات مسکو تا آلماتی، که در نتیجه عملکرد اوبرای تولید حدود ۵۰تا ۶۰ کیلو اورانیوم با غلظت ۲۰ درصدی که بهای آن در بازار آزاد بیش از چند صد هزاردلار نیست، حدود ۳۰ میلیارد دلار درنتیجه کاهش صادرات نفت وحدود ۱۵ میلیارد دلارسرمایه ملی کشور بهدررفته است. عمق فاجعه قمارهسته ای آقای خامنه ای زمانی بیشترمشخص میگردد، اگر درنظر گیریم که در زمان حکمرانی ایشان برکشور، خاک این مملکت هم ازغارت وتاراج مصون نمانده، وخاکی که برای تشکیل مجدد یک سانتیمتر آن ۷۰۰‌ با توجه به شروع مجدد مذاکرات آلماتی (گروه ١+٥ در قزاقستان) در ١٦و١٧ فروردین، آقای خامنه ای که به تنهایی انحصارتصمیم گیری درمناقشه اتمی را از زمانیکه دردیداربا دانشجويان دانشگا ه هاى يزد در دوازدهم دي ماه ١٣٨٦ اعتراف نمود که: «من همان وقت[ روزهای آخر حکومت آقای خاتمی] هم در جلسه مسئولان كه از تلويزيون پخش شد، گفتم اگر چنانچه بخواهند به اين روند مطالبه پي درپي ادامه دهند بنده خودم وارد ميدان ميشوم. همين كار راه هم كردم، بنده گفتم بايستي اين روندعقب نشيني متوقف شود و تبديل به روند پيشروي و نخستين قدمش هم بايد در همان دولتي انجام بگيرد كه اين عقب نشيني در آن دولت انجام گرفته." [٣] داراست، و تا کنون همواره ازتمام کوششهای مربوط بحل این مسآله ازطریق گفتگو و مذاکره جلوگیری بعمل آورده است، با یستی نسبت به مخاطراتی که درصورت شکست مذاکرات کشور را تهدید مینماید آگاه باشد. چه اگر امروزه دراثر سیاست های غلط او که منجر به تحریم های کمرشکن بر کشورتحمیل گردیده است، تحریم هایی که دراثر آن روابط اقتصادی ومالی کشورمان با جهان خارج عملا قطع گردیده، ایران از نظر سیاسی به یکی از منزوی ترین کشورهای جهان تبدیل شده، ملت ایران مجبور گردیده است ذخیره های منابع ملی خود را با اجناس بُنجُل چینی، هندی و ... بصورت پایا پای مبادله کند فقط اومقصراست. او به تنهایی مقصراست اگرامروزه اقتصاد کشوردرآستانه سقوط به سیاهچالی قرارگرفته واز نظررشد اقتصادی کشور ما با وجود بر خورداری از منابع عظیم نفت و گاز، دررتبه ۱۶۴کشورهای جهان و رتبه۲۳کشورهای منطقه قرار گرفته است. وبلاخره آقای خامنه ای جوابگوست اگرفقط در فاصله زمانی سال زمان لازم است، را تریلی‌تریلی و کشتی‌کشتی به شیخ نشینان خلیج فارس و بنام "صادرات غیرنفتی" بحراج گذاشته شده است.
 

او که گویا چنانکه آقای نوری زاد می نویسد در بحرانی همه جانبه قرارگرفته است. برای جواب دادن به اینکه :"اکنون[ که او] همه سر نخ ها را به خودش وصل کرده است. مثلا جريان هسته ای با ميليارد ميليارد دلار پولی که از جيب اين مردم رفته است به يک سرانجام بی سرانجامی منجر شده است. همه اينها را ايشان طراحی کرده اند. شخص ايشان، بايد به تاريخ پاسخ بدهند که به چه دليلی وارد يک قمارهسته ای شدند و الان چيزی عايدشان نشده است." [٧].، دچار دروغ پردازی میگردد. بقصد فریبکاری وبعمد روند ١٠ ساله مناقشه بر سر پرونده هسته ای را نا دیده گرفته و بکلی فراموش میکند که قطعنامه های۱۷۳۷،۱۷۴۷، و ) که نماینده اندونزی بدان رآی ممتنع داد، باتفاق آرا و با رآی "متحدین نظام او" ( روسیه و چین ) بتصویب رسیده اند. مبنای حقوقی این قطعنامه ها هم کلا تهدید هایی اعلام شده اند که ازجانب ایران برای"حفظ۱۸۰۳شورای امنیت سا زمان ملل متحد که راه را بر روی تحریم های هر روز بیشتر کشورهای مختلف جهان گشوده اند همگی و بجز در یک مورد (قطعنامه ۱۸۰۳ صلح و امنیت جهانی" بوجود آمده است. لذاآنچه مسلم است، این است که حتی اگر "غربیها" هم در مورد بر اندازی نظام جمهوری اسلامی بتوافق رسیده باشند، درسطح جهانی و شورای امنیت سازمان ملل متحد رسیدن بچنین توافقی اگر نا ممکن نباشد، حصول بدان بسیار مشکل خواهد بود. برخلاف گفتار آقای خامنه ای دلایل اصلی تحریم های اعمال شده سیاست های ماجراجویانه سردمداران نظام جمهوری اسلامی می باشد و نه چیز دیگر، و بقول معروف "کرم درخت از خود اوست".

از زمانی که دولت آقای خاتمی با آگاهی ازخطری که پس از افشا شدن فعالیت های هسته ای از جانب ایالت متحده آمریکا کشوررا تهدید میکرد، آقایحسن روحانی را در ٤ اکتبر٢٠٠٣ بقبول مسئولیت ارشد پرونده هسته اي دعوت نمود. اگر چه آقای خامنه ای هم چنانکه آقای روحانی در کتاب خاطراتش می نویسد بظاهر از او خواست که مسئول مذاکرات شود و «باری از روی دوش نظام بردارد.» . ولی از همان زمان او مزورانه راه دیگری در پیش گرفت. گماشتگان او (حلقه امنیتی، نظامی و حوزه) "ابر باد و مه و خورشید فلک" را بکارگرفتند، تا از همان ابتدا جلورسیدن به هر توافقی را سد نمایند، و پس ازحصول توافقاتی و صدور بيانيه « سعدآباد » [٨]کوشش خود را بدان معطوف داشتند تا آنرا بی اعتبار نما یند. آنان یک سلسه تظاهراتی با شرکت بسیج، طلاب کفن پوش و نمازگزارن خشمگین براه انداختند. که سری اول آن همزمان با مذاکرات دوراول ودر سال ٢٠٠٣(١٣٨٢) بود، و سپس همزمان با مذاکرات ایران با سه کشور اروپائی در سال ٢٠٠٤بدان شدت بخشیدند. مشتی دانشجوی بسیجی تحت لوای" دانشجويان دانشگاههاي کشور" از آن پس با دادن شعار هایی همچون « ديپلماسي ذلت , نمي خواهيم , نمي خواهيم » , « هيهات من الذله » , « سفيران استعمار ننگ به نيرنگتان » سر نوشت یکی ازغامض ترین مناقشات بین المللی را بدست گرفتند، و درحالیکه بطور معمول کسی جرئت تظاهرات اندگی هم در مجامع عمومی را نداشت، این امت نگران، با خیال راحت جلوی کاخ ریاست جمهوری تظاهرات می کردند و حتی کسی مانع خوابیدن آنان جلوی ماشین وزیر خارجه فرانسه، و مجبور به پیاده شدن وگپ زدن او با برادران و خواهران غیور"دانشجو" نمی گردید."جنبش دانشجويي" [مشتی دانشجوی بسیجی] اعلامیه میداد که به هيچ عنوان بيانيه « سعدآباد » را نمي پذيرد و آن را يك قرارداد ننگين مي خواند. و به نیابت از طرف مردم و بنام مردم اعلام میکرد که:" ملت ايران به هيچ وجه اين بيانيه را نخواهد پذيرفت و به ياري خدا در برابر تمام جهان استكبار خواهيم ايستاد ".نمازگزاران درشهرهاي مختلف كشور پس از اقامه نمازجمعه بمیدان آمدند، و جنتي هم انرژي هسته اي را عزت اسلام قلمداد کرد. و آنان بلاخره کاری نمودند که کشورهای ارو پایی تن بخواست آمریکا دهند، و پرونده هسته ای ایران بشورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع گردد. درحالیکه آقای خامنه ای بنامه ای که در تابستان سال ٢٠٠٣ (مرداد٨٢) توسط ١٢٧نماینده مجلس ششم باو نوشته شد، کمترین ارزشی قائل نگردید، اخطار آنان را بی جواب گذاشت، آنان در این نامه باوهشدار داده بودند که :
 

حاصل مذاکرات هیآت ایرانی با وزرای خارجه کشورهای اروپایی (آلمان، انگلیس و فرانسه ) که بتوافق برسر "بیانیه سعد آباد" رسید، در صورت رعایت مفاد مندرج درآن، و بشرط ادامه مذاکرات برای پیدا نمودن راه حل نهایی، میتوانست اززیان های وارده بکشورجلو گیری نماید. و راه را برای استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای برای ایران باز نماید. مواد عمده این بیانیه عبارت بوداز: