صفحه نخست
سیاست
رادیو فرانسه- در یک اعلامیۀ سازمان ملل متحد آمده است که، در افغانستان تقریباً نصف دختران، قبل از سن ١٨ سالگی به شوهر داده میشوند. یک ششم دختران، بر اساس این اعلامیه، قبل از ١٥ سالگی ازدواج میکنند. این طرز برخورد با زنان، به گفتۀ سازمان ملل، نوعی از زیرپا گذاشتن عمیق حقوق بشر است.
این موضوع را با آقای پرتو نادری، شاعر و نویسندۀ شناخته شده در میان گذاشتم.
آقای پرتو نادری میگوید: آن‌چیزی که در افغانستان باعث شده است زنان از حقوقشان محروم شوند، یک رشته سنت‌ها و باورهای قومی و قبیله‌ای است.
در قوانین افغانستان، حقوق زنان در نظر گرفته شده است ولی مردم، به دلیل فقر، کمبود آگاهی و یا به دلیل بعضی سنت‌های موجود، حقوق دختران خود را قربانی میکنند.
اعلامیۀ سازمان ملل به گفتۀ آقای نادری مشکلی را حل نمیکند. اگر چه در ظرف ده سال گذشته، افغانستان در این مورد دست آوردهایی دارد، ولی این دست آوردها بسیار ناچیز است چون خلاصه میشود به شهر کابل و نهادهای بازسازی شده، چون کابینۀ حکومت و پارلمان.
در ضمن، تعدادی از زنان در شهر کابل به بهانۀ دفاع از حقوق زنان، دست به یک نوع تجارت سیاسی میزنند؛ در عین حال، در دهات افغانستان، وضع زنان همچنان مانند سابق است و موارد دردناکی هم در این سال‌های آخر به آن اضافه شده است.
در مورد راه حل این مشکل، آقای پرتو نادری میگوید که: متأسفانه جامعۀ افغانستان یک جامعۀ قانون سالار نیست. قوانین خوبی وجود دارد ولی خود آن نهادهایی که باید قانون را اعمال کنند، یا به اعمال آن نظارت کنند، از آن سرکشی میکنند. قانون در افغانستان توسط مقامات بالا شکسته میشود. یعنی قبل از اینکه مشکل زنان حل شود، باید مشکلات عمومی افغانستان، که یکی از آن همین قانون شکنی است، راه حل بیابد و این، به گفتۀ آقای پرتو نادری، یک کار طولانی و یک مبارزۀ دراز مدت است.
