احمد شیخ‌زاده، که به شکلی غیرمعمول در جایگاه شهود قرار گرفته بود، اتهامات وارده را قویا رد کرد.
او اعتراف کرد که دستمزد خود از هیئت نمایندگی ایران در سازمان ملل را به طور نقدی دریافت کرده و آن را در اظهارنامه مالیاتی ذکر نکرده است.
احمد شیخ‌زاده در دادگاه فدرال تنها به خاطر تخلف مالیاتی و نقض مقررات تحریم ایران از راه یاری به افرادی برای ارسال پول به ایران، محکوم شد.
پاملا چن، قاضی دادگاه، مسائل مربوط به برنامه هسته‌ای را لحاظ نکرد و حکمی به نسبت سبک برای شیخ‌زاده صادر کرد.
احمد شیخ‌زاده پس از جلسه دادگاه، حکم صادره را "غیرعادلانه" دانست.
بازپرسان احمد شیخ‌زاده، ۶۱ ساله و زاده‌ی ایران، را از یک سال پیش متهم کرده بودند که ملاقات‌هایی را میان یک دانشمند اتمی و مقام‌های ایرانی ترتیب داده است. در همان زمان ۶ قدرت بزرگ جهانی (موسوم به گروه ۵ به اضافه یک) در تلاش بودند که با ایران به توافقی درباره برنامه هسته‌ای این کشور دست یابند.
خانم چین گفت که از فعالیت‌های احمد شیخ‌زاده در رابطه با برنامه هسته‌ای ایران سر در نیاورده و بنابرین در صدور حکم دخالت نداده است.
احمد شیخ‌زاده پیش از اعلام حکم دادگاه در دفاع از خود گفت که بازپرسان بر او فشار آورده بودند تا از او برای خبرگیری از درون نمایندگی ایران در سازمان ملل استفاده کنند. او گفت که هرگز به چنین کاری تن نمی‌داده است.
او تأیید کرد که در چارچوب همکاری مشاورتی خود با نمایندگی ایران در سازمان ملل، ملاقات‌هایی را برنامه‌ریزی کرده، اما عملی خلاف قانون انجام نداده است. او گفت که از حق ایران در دستیابی به انرژی هسته‌ای برای مصارف صلح‌آمیز و نه تولید سلاح هسته‌ای دفاع می‌کند.