یک سرباز اتحاد جماهیر شوروی سابق که در سال ۱۹۸۰ در افغانستان ناپدید شده بود، پس از ۳۳ سال در ولایت هرات پیدا شد. او که زمانی خدمه تانک بوده، نام شیخ عبدالله را بر خود نهاده و به سختی به زبان روسی تکلم می‌کند.
حکیموف ۳۳ سال مفقودالاثر بود تا اینکه الکساندر لاورنتیف او را یافت. لاورنتیف مسئول کمیته امور سربازان رزمی عملیات برون‌مرزی روسیه است و سالیان دراز همراه با همکاران خود به دنبال یافتن سربازانی است که در افغانستان ناپدید شده‌اند.
لاورنتیف هنوز نام ۲۷۰ نفر را در فهرست ناپدیدشدگان خود در دست دارد. او روستا به روستای افغانستان را پشت سر می‌گذارد و با پیران محل صحبت می‌کند تا رد پایی از آنها بیابد.
وی به خبرگزاری آلمان از نخستین برخورد خود با حکیموف می‌گوید و می‌افزاید: «او در دنیای خود زندگی می‌کند.»
از نظر لاورنتیف، حکیموف یک سرباز فراری محسوب نمی‌شود و می‌گوید که به‌عنوان یک سرباز جوان، حکیموف بی‌شک زندگی سختی را در افغانستان سپری کرده است.
حکیموف می‌بایستی چندین سال بیگاری می‌کشید. وی سپس در هرم قبیله‌ای جایگاه بهتری یافت، پیر قبیله به او آموزش طبابت گیاهی داد و او نام شیخ عبدالله را بر خود نهاد. زندگی ده‌ها ساله در میان بومیان، مانند یک شست‌وشوی مغزی در او اثر کرده است.
از قرار معلوم تبار ازبک حکیموف در زنده ماندن او مؤثر بوده است. با خروج نیروهای شوروی، چهره ازبک او، کمکی بوده تا بتواند در میان توده مردم زندگی کند و مخفی شود. حدود ۱۰ درصد کشور چندملیتی افغانستان ازبک هستند.