این صحنه هربار تکرار می‌شود، پروفسور سر کلاس می‌آید و به دانشجویانی که دوره نشسته‌اند نگاه می‌کند. او چهره‌ها را می‌شناسد، چرا که هرهفته آنها را می‌بیند. مثلا آن دانشجوی دختر که جلو سمت چپ نشسته است، تقریبا همیشه زودتر از همه دستش را برای سؤال بالا می‌برد‎‎‎. یا آن جوان عینکی عقب سمت راست که همیشه زیر میز با تلفن همراهش ور می‌رود. ولی پروفسور یک چیز را نمی‌داند: نام این افراد چیست؟ در آخر سمینار او حتی نام یک‌سوم دانشجویان را به خاطر نخواهد داشت.

مغز انسان از یک نظر بر کامپیوتر برتری دارد، مغز با کم شدن سرعت عمل، “برنامه” را با وضعیت جدید انطباق می‌دهد. این می‌تواند حتی در مواردی بازده آن را افزایش دهد.

در گذشته چنین چیزی برای پروفسور پیش نمی‌آمد، اما در گذشته او پنجاه ساله هم نبود. پروفسور مارتین کورته    Martin Korte))  می‌گوید: “این برای من تکان‌دهذده بود که چیزی که در گذشته به راحتی قادر به انجامش بودم، اکنون برایم مسئله‌ساز است.” تازه برای این پرفسور ۵۰ سالهٴ زیست‌شناسی، که رشته تخصصی‌اش تحقیق روی حافظه است، این امر نمی‌باید غافلگیر کننده بوده باشد، او خود می‌داند که :” پنجاه سالگی مرحله‌ای است که در آن حافظه ما به وضوح کاهش می‌یابد.”

با بالا رفتن سن، شدت جریان خون و جذب اکسیژن در مغز کاهش می‌یابد، تعداد سلول‌های مغزی به قهقرا می‌رود واز سرعت هدایت بازتاب‌ها کاسته می‌شود. این روند فرسایش بیش از همه بر حافظه کوتاه مدت تأثیر می‌نهد. بطور متوسط افراد ۲۵ ساله می‌توانند به راحتی هفت عدد را به خاطر داشته باشند، در حالیکه ۵۵ سالگان فقط پنج عدد را حفظ می‌کنند.

افراد مسن‌تر زودتر حواسشان پرت می‌شود

یکی از دلایل کم شدن حافظه کوتاه مدت، کاهش قابلیت تمرکز و افت مقاومت در مقابل حواس‌پرتی است، به طوری‌که مثلا برای شرکت‌کنندگان جوان‌تر در آزمایش‌های مربوط به حافظه و مغز، نسبتا آسان‌تر است که علیرغم تغییر رنگ و صدا در کامپیوتر، وظایف را انجام دهند. مغز آنان به سادگی عوامل اختلال را فیلتر می‌کند. برعکس شرکت‌کنندگان مسن‌تر به آسانی تحت تأثیر اختلالات قرار می‌گیرند و لذا خطاهای بیشتری می‌کنند ویا زمان بیشتری برای حل مسایل لازم دارند.

از طرف دیگر بالا رفتن سن، احضار دانسته‌ها را هم دشوارتر می‌کند. به نظر پروفسور کورته، این بخاطر کاهش ظرفیت حافظه نیست، چرا که “این حجم تقریبا نا‌محدود است‏”. پیری اصولا مرزی برای یادگیری چیزهای جدید ایجاد نمی‌کند، حتی هفتادسالگان هم می‌توانند زبان جدیدی یاد بگیرند. در مورد یادآوری می‌تواند بیشتر مسئله این باشد که اطلاعات مشخص را در اختیار داشته باشیم، یعنی یک چهره، یک عنوان کتاب و یا یک کلمه مشخص را از انبوه معلومات بیرون بکشیم. این درست مثل جستن یک کتاب در کتابخانه است، هرچه تعداد کتاب‌ها بیشتر باشد جست‌وجو مشکل‌تر است.

مغز انسان اکثرا با کامپیوتر مقایسه می‌شود. در واقع هم در سیستم ذهن انسان با گذشت زمان،همچون کامپیوتر، سرعت محاسبه کاهش می‌یابد. اما مغز انسان از یک نظر بر کامپیوتر برتری دارد، او با کم شدن سرعت عمل، “برنامه” را با وضعیت جدید انطباق می‌دهد. این می‌تواند حتی در مواردی بازده را افزایش دهد.

کسی که در سن ۵۰ سالگی شروع به ورزش منظم کند، می‌تواند از نظر آماری همانقدر در مقابل ضعف پیری مقاوم گردد، که کسانی که همیشه و از جوانی ورزش را ادامه داده‌اند.