«سبزیجات بخورید. هشت ساعت در روز بخوابید. ورزش کنید...» بدیهیات زیادی درباره سلامتی وجود دارد که هیچوقت تلاش نمی‌کنیم بفهمیم آیا واقعا درست هستند یا نه. حرف‌های قدیمی زیادی هم وجود دارد که نسل به نسل منتقل شده و اغلب در آن‌ها فرق بین واقعیت و تخیل نادیده گرفته می‌شود. در این مطلب چند مورد از رایج‌ترین کلیشه‌ها درباره بدن انسان را مشاهده می‌کنید که هیچ یک درست نیستند.

 

 

مغز انسان با تنها ۱.۴ کیلوگرم وزن، حدود ۱۰۰ میلیارد نورون دارد. آن‌ها اطلاعات را از طریق شکاف‌هایی به نام سیناپس به یکدیگر انتقال می‌دهند. مغز از سه بخش اصلی تشکیل شده: مخ، مخچه و ساقه مغز. مخ تقریبا ۸۵% از این اندام را تشکیل می‌دهد و مسئول بسیاری از عملکردهای سطح بالای بدن است. زیر مخ، مخچه قرار دارد که هماهنگی و تعادل را کنترل می‌کند؛ و در نهایت ساقه مغز را می‌یابید که به نخاع متصل شده و بیشتر عملکردهای خودکار انسان مثل تنفس و گوارش را کنترل می‌کند.

 

آیا باورکردنی است که همه این فرآیند‌ها تنها در ۱۰ درصد از مغز ما اتفاق بیفتد؟ این «حقیقت» کاملا اشتباه است. ما نمی‌دانیم که این ادعا از کجا آمده، اما به نظر می‌رسد از اواخر دوره ویکتوریایی آمده باشد. در اواخر دهه ۱۸۹۰ روانشناسان هاوارد، «ویلیام جیمز» و «بوریس سیدیس» از نابغه‌ای که آی کیوی حدود ۳۰۰ داشت به عنوان شاهدی استفاده کردند که همه انسان‌ها باید ظرفیت هوش او را داشته باشند، فقط باید بیشتر تلاش کنند.

 

خنده دار به نظر می‌رسد نه؟ تحقیقات بیشتر در آغاز قرن بیستم نشان داد که موش‌هایی که آسیب مغزی دیده اند می‌توانند کارهای مشخصی را دوباره یاد بگیرند. محققان از این مشاهده نتیجه گرفتند که مغز انسان پتانسیل‌های استفاده نشده بسیاری دارد. اما این باور غلط در علم مدرن جایی ندارد.

 

 

حتما همه شما پس از قورت دادن آدامس این جمله وحشتناک را شنیده اید که سیستم گوارشتان هفت سال آینده را مشغول هضم کردن این آدامس خواهد بود. اگر هفت سالتان هنوز به پایان نرسیده، باید به شما بگوییم که ناراحت نباشید این حقیقت کاملا بی اساس است.

 

 آدامس غیرقابل هضم است. سازمان غذا و دارو آدامس را به عنوان یک ماده جویدنی غیرمغذی تعریف می‌کند، یعنی آدامس غذا نیست. هر چند توصیه نمی‌شود که آدامستان را قورت دهید، اما اتفاقی که برایش می‌افتد عجیب نیست. مواد اضافی مثل شیرین کننده‌ها ممکن است هضم شوند، اما حجم آدامس یک الاستومر است که بدون اینکه تجزیه شود در سیستم گوارش حرکت می‌کند و به همان شکل از بدن خارج شده و دفع می‌شود. اشیای غیرخوراکی خارجی باید خیلی بزرگ باشند که در سیستم گوارش شما گیر کنند. در غیر این صورت حرکت می‌کنند و از بدن دفع می‌شوند.

 

 

همه ما در دوران نوجوانی و بلوغ یاد گرفتیم که شکلات با جوش زدن رابطه دارد. ما اینجاییم تا به شما بگوییم این حرف قدیمی کاملا غلط است. خوردن شکلات باعث جوش زدن نمی‌شود. هرچند خوردن خوراکی هایی که چربی و قند بالایی دارند تولید سبوم (چربی) طبیعی بدن را افزایش داده و پوست را چرب‌تر می‌کنند. علاوه بر این خوراکی‌های ناسالم باعث التهابات پوستی زیادی می‌شوند.

 

اما آیا شکلات یا هر خوراکی دیگر باعث جوش زدن می‌شود؟ خیر. خوردن غذاهایی که چربی زیادی دارند قند خون را بالا می‌برند که به طور غیرمستقیم روی جوش زدن تاثیر دارند. اما هیچ خوراکی به تنهایی نیست که با نخوردن آن جلوی جوش‌های نوجوانی را بگیرید.
 

 

این افسانه که هویج بینایی را تقویت می‌کند به تاریخ تبلیغات جنگی گره خورده است. هویج منبع فوق العاده بتاکاروتن است، یک رتینول غیرفعال که هنگام هضم به ویتامین آ تبدیل می‌شود. ویتامین آ خواص زیادی برای بدن دارد از جمله حفاظت از بینایی. اما آیا واقعا بینایی فرد را در شب تقویت می‌کند؟

 

خیر. وزارت اطلاعات بریتانیا در جنگ جهانی دوم کمپینی راه انداخت که می‌گفت: خوردن مقدار زیاد هویج باعث شده خلبانان نیروی هوایی سلطنتی انگلیس بتوانند در تاریکی با موفقیت به جنگنده‌های آلمانی شلیک کنند. اما حقیقت این است که کل هویج‌های دنیا هم نمی‌توانند بینایی شبانه به شما بدهند.

 

سربازان بریتانیایی نمی‌خواستند بمب افکن‌های آلمانی با تکنولوژی جدیدشان (رادار) در آن زمان آشنا شوند. بعید است که آلمانی‌های باهوش گول بریتانیایی‌ها را خورده باشند که هویج باعث دید فوق العاده شان در شب شده است. با این حال بعد از گذشت یک قرن از آن زمان، هنوز مردم باور دارند که خوردن این میوه نارنجی چشم هایشان را تقویت می‌کند. اما باید بدانید که خورن هویج هیچ تاثیری روی دید شما در شب ندارد.

 

 

 این عقیده که ما پنج حس داریم به دوران فیلسوف یونانی، ارسطو باز می‌گردد. او اولین کسی بود که پنج حس مجزا را در انسان تمییز داد. احتمالا در دوران دبستان یاد گرفتید که بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی، لامسه حواس پنجگانه ما هستند. بله این‌ها پنج حس ما هستند، اما تنها حواس ما نیستند. بیایید از اول شروع کنیم. «حس» چیست؟ حس چیزیست که با یک حسگر می‌تواند محرک‌ها را درک کند. هر حس با یک پدیده منحصر به فرد فعال می‌شود.

 

در واقع حس لامسه بسیار پیچیده‌تر از یک حس واحد است. بسیاری از عصب شناسان حس لامسه را به حواس مختلف تقسیم می‌کنند که شامل درک فشار، دما و درد می‌شود. انسان‌ها ۳۳ حس دارند. این حواس شامل فشار خون و تعادل هم می‌شود که می‌دانستید دارید، اما نمی‌دانستید یک حس است؛ بنابراین دفعه بعد که کسی درباره حس ششمش گفت، می‌توانید به او بگویید که ۳۳ حس دارید. 

 

 

منشا این فرضیه عمومی یک تحقیق قدیمی است: دانشمندان در دهه ۱۹۵۰ تحقیقاتی انجام دادند که در آن سوژه‌ها در معرض دمای پایین قرار گرفتند و مقدار زیادی از گرمایشان را از طریق سرشان از دست دادند. مشکل این تحقیق این بود که بدن سوژه‌ها پوشیده بود و فقط سر آن‌ها در معرض محیط قرار داشت. یعنی تمام بدن به جز سر عایق بود. در این صورت مقدار زیادی از گرما ار طریق سر از دست می‌رود.

 

اما یافته‌های تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که مقدار گرمای خروجی از همه قسمت‌ها برابر است، و گرمای بیشتری از سر خارج نمی‌شود. یعنی تقریبا ۷ درصد گرمای بدن از طریق سر خارج می‌شود، چون سر شما تقریبا ۷ درصد از مساحت بدنتان را تشکیل می‌دهد؛ بنابراین با سرتان مثل سایر قسمت‌های بدن رفتار کنید.

 

 

این یک حقیقت ترسناک درباره بدن انسان است. این که روز‌ها و هفته‌ها بعد از مرگ پروتئین کراتین به رشد خود ادامه می‌دهد ترسناک است. خب ما اینجاییم تا خیال شما را راحت کنیم و بگوییم این حقیقت اشتباه است. بدن ما وقتی می‌میریم به سرعت آب خود را از دست می‌دهد. وقتی این اتفاق می‌افتد، پوستمان شروع به چروکیده شدن می‌کند و به سمت داخل کشیده می‌شود؛ و این توهم ایجاد می‌شود که ناخن‌ها و موهایمان هنوز رشد می‌کنند. در مقابل بقیه بدنمان کوچک می‌شود.

 

 

آرتریت یک بیماری نیست بلکه اصطلاحی است که به گروهی از اختلالات درد نسبت داده می‌شود که با درد مفاصل، تورم و التهاب شناخته می‌شود. متاسفانه این بیماری رایج است و تنها در آمریکا بیش از ۵۰ میلیون بزرگسال و ۳۰۰ هزار کودک را مبتلا کرده است. آرتریت می‌تواند خفیف یا ناتوان کننده باشد. بدیهی است که اگر بتوانید از فعالیت هایی که منجر به آرتریت می‌شوند جلوگیری کنید، باید این کار را بکنید. بسیاری از کسانی که نگران سلامتی خود هستند شکستن قولنج انگشتان دست را با این بیماری مرتبط می‌دانند. اما باید بگوییم که هیچ شاهد علمی این کار را با آرتریت مرتبط نمی‌داند.

 

 

چه کسی این را نشنیده؟ که تراشیدن موی صورت یا دست و پا باعث می‌شود مو‌ها سریعتر و تیره‌تر از قبل رشد کنند. اما این کاملا غلط است. یکی از اولین تحقیقات در این باره در سال ۱۹۲۸ انجام شد. همه مردان شرکت کننده با یک روش و یک نوع کرم ریش خود را تراشیدند. سپس موهای جدید آن‌ها مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. حقیقت این است که وقتی موهایتان را می‌تراشید و قطع می‌کنید، مثل این است که درخت را قطع کرده و تنه را باقی بگذارید، در نتیجه موهای قابل مشاهده تر و قطورتری روی پوستتان می‌ماند که باعث می شود فکر کنید سرعت رشد و تیرگی موهایتان بیشتر شده است. هرگونه تغییری در سرعت رشد مو ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی پیش بیاید در غیر این صورت همه چیز توهم شماست. 

 منبع: برترین ها