اسلامگرایی سیاسی در حال تجزیه شدن است
دکتر کمال الهلباوی یکی از رهبران اخوان المسلمین مصر در کنار خامنه ای
رادیو فرانسه: اسلامگرایان در کشورهای مسلمان به ویژه در کشورهایی که معهد "بهار عربی" بوده اند یکی پس از دیگری از سوی جوامع مدنی و مطالبات دموکراتیک شان متحمل شکست می شوند.
هفته نامۀ "نوول ابزرواتور" با اشاره به رویدادهای تونس، ترکیه و مصر تصریح کرده است که هیچکس تصور نمی کرد که جوانان مصری که متوسط سن شان از سی سال نیز کمتر است بتوانند به یاری تظاهرات مسالمت آمیز، جمع آوری طومار و برگزاری تحصن جنبشی اجتماعی را تحت عنوان "تمرد" ایجاد کنند که نهایتاً موجب برکناری نخستین دولت اسلامگرای مصر به ریاست محمد مرسی شود.
به همین خاطر، به نوشتۀ "نوول ابزرواتور"، درک این مطلب برای جوانان مصری دشوار است که رسانه های خارجی از برکناری محمد مرسی به عنوان "کودتا" یاد می کنند، در حالی که به اعتقاد جوانان مصر، ارتش این کشور تنها تسلیم خواستۀ جنبش اجتماعی "تمرد" شد که از آغاز مطالبه اش برکناری محمد مُرسی بود.
به گفتۀ رهبران جوان جنبش "تمرد" نه فقط ارتش مصر تسلیم خواستۀ کلیدی آنان شد، بلکه شخصیت های مهم کابینۀ جدید نیز از سوی جنبش تمرد انتخاب شدند. با این حال، اعضای این جنبش که آگاه از نقش تاریخی خود در حال حاضر و در شکلگیری آیندۀ مصر هستند کلیه پیشنهادها را برای شرکت در کابینۀ جدید رد کردند.
"ژیل کپل" اسلام شناس و کارشناس مسائل جهان عرب و مسلمان با اشاره به رویدادهای مصر، تونس و ترکیه در مصاحبه با هفته "نامۀ نول ابزرواتور" گفته است که اسلام سیاسی در حال تجزیه شدن است. "ژیل کپل" اضافه کرده است که حتا در کشورهایی که پیش و پس از "بهار عربی" اسلامگرایان به قدرت رسیدند، نظیر ترکیه، تونس و مصر، خود اسلامگرایان دچار دو دستگی شده اند.
دستۀ اول، به گفتۀ "ژیل کپل"، شامل کسانی نظیر نخست وزیر پیشین تونس، حمادی جبالی، یا رییس جمهور کنونی ترکیه، عبدالله گل، است که معتقد به ائتلاف با نیروهای دموکرات و عرفی گراست و دستۀ دوم دربرگیرندۀ افرادی نظیر رجب طیب اردوغان و محمد مرسی است که معتقدند انتخابات دموکراتیک وسیله ای برای تحمیل شریعت اسلامی است.
به گفتۀ "ژیل کپل"، افرادی نظیر اردوغان و مرسی متوجه نبودند که انگیزۀ اصلی بخش مهمی از کسانی که به آنان رأی دادند، نه اجرای شریعت که مخالفت شان با نظام استبدادی گذشته بوده است.
"نوول ابزرواتور" در پایان می نویسد : در اختلاف با حزب نهضت در تونس به رهبری غنوشی که کوشید مطالبات طبقۀ متوسط عرفی گرای تونس را در برنامۀ سیاسی اش ملحوظ کند، محمد مرسی و سازمان اخوان المسلمین تمام تلاش خود را صرف پیشبرد اهداف ایدئولوژیک این حزب کردند.