به نظر می رسد اوضاع در فوتبال اسپانیا در حال معکوس شدن است. تا همین چند مدت پیش، رئال مادرید را تیمی می شناختیم که علاقمند به امضای قرارداد با بازیکنان سوپر استار و گرانقیمت است و معمولا آشفتگی تاثیرگذاری در رختکن و ارکان این باشگاه دیده می شد و از آن سوی دیگر، بارسلونا تیمی بر پایه سیستم پرورش بازیکنان و استفاده از آکادمی قدرتمند خود بود. اما درماه های اخیر، شرایط کاملا متفاوت شده است.

در تابستان امسال، بارسای با خریدی کاملا بی مصرف و به دور از منطق، با مبلغ 30 میلیون یورو پاکو آلکاسر، مهاجم 23 ساله والنسیا را به خدمت گرفته و منیر الحدادی را به شکل قرضی به خفاش ها واگذار کرد.

همچنین در شرایطی که بسیاری از هواداران برای دیدن بازی های سرخی سمپر جوان هیجان زده بودند، بلوگرانا تصمیم بر پرداخت 35 میلیون یورو برای جذب آندره گومس گرفت.

منیز و سمپر بی شک با فلسفه و سبک بازی بارسا بیشتر از دو خرید جدید هماهنگ بودند و حداقل قطعا همه می دانند که عملکردی ضعیف تر از دو بازیکن جدید کاتالان ها ارائه نمی دادند. اما همانند رئال مادرید در گذشته، آنها ترجیح دادند به جای استفاده از جوانان، حساب بانکی خود را خالی کنند.

 اما بر خلاف بارسا، تنها خرید مهم کهکشانی ها در تابستان جاری بازگرداندن آلوارو موراتا، ستاره جوان و سابق تیم از یوونتوس بود و این تصمیم باعث شد تا جوانانی مانند وازکز، آسنسیو، ناچو و حتی ماریانو نیز در ترکیب فصل جاری قوهای سپید شانس بازی کردن پیدا کنند.

در ترکیب رئال فصل جاری، همه بازیکنان به جز فابیو کوئنترائو حداقل یک بار موفق به باز کردن دروازه حریفان شده اند و زین الدین زیدان که خودش نیز بعد از طی کردن سلسله مراتب هدایت تیم روی نیمکت لوس بلانکوس نشست، سعی بر تقسیم وظایف مهم بر دوش همه بازیکنان به جای وابستگی به عملکرد فردی و درخشش ستارگان داشته است.

اما در اردوی رقیب، تمام بار نتیجه گیری و درخشش بر دوش لیونل مسی، نیمار و لوییس سوارز است و بی شک حداقل در فصل جاری، کهکشانی ها فلسفه سالهای دور بارسا را بهتر از خودشان رعایت می کنند.

همچنین در حالیکه کنفرانس های مطبوعاتی زیدان را می توان نمایشی از کاریزما و جذابیت او در مقابل روزنامه نگاران دانست، معمولا محیط کنفرانس های خبری لوییس انریکه بسیار متشنج و تند است و بسیاری را به یاد درگیری های شدید و بی پایان ژوزه مورینیو با رسانه ها در دوران هدایت پایتخت نشینان می اندازد.

البته شباهت های زیاد دیگری نیز بین تیم فعلی انریکه با رئال مادرید تحت هدایت آقای خاص وجود دارد. کادر فنی و بازیکنان بارسا همانند ستارگان رئال مادرید در سال 2012، مراسم اهدای توپ طلا را تحریم کردند که طبیعتا بازخورد مناسبی در بین اهالی فوتبال و رسانه نیز نداشت.

همچنین به جای پرداختن به مشکلات فنی و انتقاد از اشتباهات درونی باشگاه، بازیکنان و کادر فنی بارسا همانند تیم مورینیو بیشتر علاقمند به قربانی کردن داوران و مقصر جلوه دادن آنها برای نتایج غیرقابل قبول در فصل جاری هستند.

در فصولی که سرمربی فعلی شیاطین سرخ بر مسند هدایت قوهای سپید نشسته بود، مادریدی ها عملکرد ویران کننده ای در ارائه ضدحملات تند و تاثیرگذار داشتند اما انتقادی که در آن مقطع به تیم مورینیو می شد، عدم توانایی در شکستن سد دفاعی محکم تیم هایی با رویکرد تدافعی تر بود و حالا دقیقا همانند همان نظرات در مورد سبک فعلی بازی بارسای تحت هدایت انریکه گفته می شود.

اما علاوه بر کادر فنی، به نظر می رسد ارکان مدیریتی بارسا نیز در موقعیت خوبی به سر نمی برند. بعد از انتقادات لوییس سوارز از تاخیر در تمدید قرارداد لیونل مسی و اخبار زیادی که در مورد آینده فوق ستاره شماره 10 شنیده می شود، دنی آلوس، مدافع باسابقه بارسا و فعلی یوونتوس نیز هفته گذشته در مصاحبه ای، مدیران این تیم را به عدم توانایی در ارائه رفتار صحیح با بازیکنان متهم کرد.

در گذشته، شاهد بروز مشکلاتی از این دست در تیم رقب بودیم. ایکر کاسیاس، سنگربان افسانه ای رئال مادرید بعد از سپری کردن دورانی فوق العاده در این باشگاه، با یک مراسم خداحافظی تلخ مجبور به جدایی از تیم سابق خود شد. اما حالا به نظر می رسد شرایط در پایتخت مساعد است و این اتفاقات به شکلی مشابه در پیکره بارسلونا در حال تکرار شدن است.