آزار و اذیت زنان و دختران در شهر پلخمری افغانستان بیشتر شده است
رادیو آزادی افغانستان- در این اواخر خشونت های خیابانی یا اذیت و آزار زنان و دختر در کوچه و بازارهای شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان افزایش است.
شهلا و نرگس دو دختر جوان و مکتبی در شهر پلخمری مرکز ولایت بغلان:
هر دو هراسان و شتابزده در حال فرار از اذیت و آزار چند جوانی که به دنبال شان افتیده بودند. آنها در جستجوی کسی بوند که وسیله نجات شان از شر این جوانان شود.
من هم تصادفاً همانجا بودم.
در سرک نزدیکی لیسه دخترانه حوا جاده یی که روزانه هزاران دختر از همین جا به مکتب میآیند و میروند.
هر دوی این دختران از من و کس دیگری که کنارم ایستاده بود کمک خواستند. زمانی که بچه ها پا به فرار گذاشتند دختران هم به داد و فریاد شروع کردند.
ولی آنها که دانستند من خبرنگار هستم از انجام مصاحبه خود داری کردند اما گفتند، این مشکل همیشگی آنهاست و باید دولت همه افراد را که موجب اذیت و آزار زنان و دختران می گردند مجازات نماید.
بگفته این دختران همه شاگردان لیسه حوا و سایر مکاتب حتی دختران خورد سال از اذیت و آزار این "لچکها" در امان نیستند ولی از ترس اینکه مبادا بلای بر سر شان بیاید یا ماجرای بر پا و کشت و خون به راه بیفتد آنرا از همه پنهان می کنند.
خدیجه یقین رییس امور زنان ولایت بغلان که آزارهای خیابانی را بد تراز هر خشونتی می داند می گوید:
« در پهلوی خشونت های فزیکی اقتصادی و روانی این بد ترین آن است که می تواند مانع رسیدگی زنان و دخترا ن به مشاغل یا مدارس شان شود.
دولت باید به هر شکلی که می شود این مشکل را از میان بردارد در غیر آن روند اذیت و آزار بالای زنان بیشتر از پیش آنها را به حاشیه می کشاند. »
مردم می گویند، چنین حرکات در دهات چندان محسوس نیست زیرا آنجا گوشه از چنین اذیت و آزار می تواند موجب قتل و ریختن خون های زیاد شود.
آریا جهید رییس پوهنځی تعلیم و تربیه پوهنتون بغلان و یکی از فعالین حقوق زن در این ولایت که آزارهای خیابانی را خیلی زیانبار برای این قشر میداند می گوید:
« این ناشی از ضعف اخلاقی خانواده های است که فرزندان شان باعث اذیت و آزار زنان می گردند.
و تازمانی که در افکار و اندیشه این دسته از ولگردان تغیرات مثبت به وجود نیاید هیچ نهادی به تنهایی نمی تواند آنرا برطرف نماید. اما تلاش های جدی صورت بگیرد تا به این دسته از ولگردان و خانواده هایشان فهمانده شود که آزار زنان آزار مادران و خواهران است. »
اما مردم می گویند، اگر فشار و مجازات لازم در کار نباشد آگهی دهی و تبلیغات به تنهایی نمی تواند کسانی را که معتاد به اذیت و آزار زنان و دختران در هر کوچه و بازار هستند اصلاح کند.
