روز سه‌شنبه، ۲۲ مردادماه، گروهی از پژوهشگران آمریکایی اعلام کردند که از طریق پرورش سلول‌های پایه توانسته‌اند بافت‌های ماهیچه‌ای قلب انسان را تولید کنند، بافت‌هایی که خودبه‌خود می‌توانند حرکت کنند. این تحقیقات گام بسیار مهمی در تلاش جامعه علمی برای تولید اندام‌های حساس بدن انسان به شمار می‌رود.

 

خبرگزاری آسوشیتدپرس می‌افزاید که این پژوهشگران در دانشگاه پیتزبرگ پنسیلوانیا با استفاده از سلول‌های پایه که از بافت‌های پوست انسان جدا کرده و در آزمایشگاه پرورش داده‌اند توانستند سلول‌های بسیار پیچیده و پیشرفته‌ای را تولید کنند که بافت‌های ماهیچه‌ای قلب را می‌سازند.

 

در این تحقیقات از سلول‌های پایه موسوم به «پلوریپوتنت» استفاده شده است که رشدیافته‌ترین سلول‌های پایه در بدن انسان هستند که قابلیت پرورش و تبدیل شدن به سلول‌ هر اندام دیگری در بدن را دارند.

 

پژوهشگران دانشگاه پیتزبرگ در گزارشی از تحقیقات خود که در شماره اخیر مجله علمی «نیچر» منتشر شده است می‌نویسند که سلول‌های بافت‌های ماهیچه‌ای قلب را که در آزمایشگاه پرورش یافته‌اند به بدنه قلب یک موش آزمایشگاهی متصل کرده‌اند.

 

این سلول‌ها پس از ۲۰ روز تغذیه از خون این جانور به بافت‌های ماهیچه‌ای کاملی بدل شده و به طور متوسط در هر دقیقه بین ۴۰ تا ۵۰ بار حرکت انقباضی و انبساطی ماهیچه‌های قلب را انجام داده‌اند.

 

خبرگزاری آسوشیتدپرس از قول مسئولان این پژوهش می‌نویسد که نتایج این تحقیقات هنوز تا مرحله تولید قلب کامل انسان فاصله بسیار زیادی دارد.

 

برای ساخت قلب کامل باید راه‌های مناسب برای حرکت موثر و نیرومندتر بافت‌های ماهیچه‌ای پرورش یافته را پیدا کرد، به طوری که بتوانند خون را به طور کامل در سراسر بدن انسان به حرکت درآورند. در عین حال مجموعه بافت‌های ماهیچه‌ای را باید به شکلی طراحی و به یکدیگر پیوند زد که قادر باشند سیستم رسانایی الکتریکی قلب انسان را تقلید کنند.

 

پژوهشگران دانشگاه پیتزبرگ در بخش دیگری از بیانیه خود می‌افزایند که تحقیقات آنها فقط گامی اولیه در راه تولید سلول‌های بافت‌های ماهیچه‌ای قلب است که می‌تواند در مهندسی این بافت‌ها در آینده مورد استفاده قرار بگیرد.

 

در آینده شاید از این بافت‌های پرورش یافته در آزمایشگاه بتوان برای ترمیم بخش‌های آسیب‌دیده از ماهیچه‌های قلب یا احتمالا جایگزین کردن کل قلب یک بیمار استفاده کرد.

 

خبرگزاری آسوشیتدپرس به نقل از آمارهای سازمان بهداشت جهانی می‌نویسد که هر ساله حدود هفده میلیون نفر در سراسر جهان بر اثر بیماری قلب و عروق جان خود را از دست می‌دهند که بخش عمده آن ناشی از نارسایی‌های قلبی است.

 

به دلیل ناکافی بودن تعداد قلب‌های اهدایی بسیاری از افرادی که قلب‌شان آسیب می‌بیند در طولانی‌مدت راهی برای درمان ندارند. در عین حال نیمی از افرادی که به نارسایی‌های قلبی مبتلا می‌شوند به کمک دارو نجات پیدا نمی‌کنند.

 

به همین دلیل پیشرفت در زمینه مهندسی بافت‌های قلب و جایگزین کردن آن با بافت‌های سالم که می‌تواند در محیط آزمایشگاه و متناسب با نیاز و ویژگی‌های قلب هر بیمارپرورش یابد گامی مهم برای کاهش مرگ بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی است.