لندن الهدهد - نیکول صدیقی، در لس‌آنجلس: همه دنیا می‌دانند که این بزرگترین فستیوال دنیاست. فیلم من در بخش فیلمسازان جدید نمایش داده می‌شود. از بین چند هزار فیلم که به این جشنواره فرستاده شده و آنها بررسی کرده‌اند، هر ساله ۱۲ یا ۱۴ فیلم انتخاب می‌شوند.
 
برای این فیلم‌های انتخابی چند بخش مثل انیمیشن، فیلم بلند، مستند و چند بخش متفاوت دیگری وجود دارد، که فیلم من در گروه فیلم کوتاه پذیرفته‌است.
 
در بخش فیلم‌های کوتاه فقط سه فیلم برای شرکت در جشنواره انتخاب شده‌است. قرار است اواخر ماه مه ما به فستیوال کن برویم و فیلم ما را هر روز نشان می‌دهند. آدم‌های خیلی مهمی در آنجا فیلم را نگاه می‌کنند و خلاصه فرصت خیلی خوبی برای طرح داستان ندا است.
 
این که فیلم شما در جشنواره کن و در بخش فیلمسازان تازه نفس پذیرفته شده‌است، موقعیت خوبی برای شماست و من به شما شادباش می‌گویم.
البته شنیده‌ام که پیش از این هم فیلم «من ندا هستم» در چند جشنواره دیگر به نمایش درآمده‌است.
آیا قرار است که در جشنواره‌های دیگری هم این فیلم نشان داده شود؟
 
بله. پارسال در جشنواره بین‌المللی فیلم سانتا رزا و فستیوال آرت‌هاوس شرکت کرد. امسال در جشنواره «جوایز فیلم لس‌آنجلس» (لس‌آنجلس مووی اوارد» یک جایزه برنده شدیم، این هفته دارند در جشنواره ورلدفِست هیوستن فیلم را نمایش می‌دهند و در این جشنواره هم برنده شدیم.
 
و حالا قرار است برای دریافت یک جایزه دیگر به آنجا بروم.
 
هفته دیگر فیلم در جشنواره بورلی هیلز شرکت خواهد کرد و یکی از بزرگترین فستیوال‌های لس‌آنجلس است. البته دو روز پیش به من خبر دادند که فیلم من در جشنواره فیلم مونترئال هم پذیرفته شده‌است.
 
خلاصه اینکه با این فیلم سر من بسیار شلوغ شده ولی در نهایت خیلی خوشحالم که بیننده بعد از دیدن فیلم می‌تواند متوجه شود که این فیلم مهمی است و داستان فیلم در مورد ندا آقا سلطان است و همان طور که نام فیلم نشان می‌دهد، به این معناست که همه ما ندا هستیم و فقط یک ندا در دنیا وجود ندارد بلکه ندا تبدیل به یک سمبل و صدا شده‌است.
 
من می‌خواستم با ساختن این فیلم صدای ندا را زنده نگه دارم.
 
اتفاقا سوال بعدی من در همین رابطه بود که چرا تصمیم گرفتید راجع به ندا آقا سلطان که در رویدادهای پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ در ایران کشته شد، فیلم بسازید؟
 
در طول ۳۰ سال گذشته خیلی افراد در ایران کشته و یا زندانی می‌شوند. و دل همه ما که بیرون از ایران زندگی می‌کنیم و خبرها را از راه دور می‌شنویم، همیشه با ایران است. ولی وقتی دنیا به چشم خود دید که چطور ندا کشته شد، همه شوکه شدند.
 
به این دلیل که همیشه بعد از وقوع جنگ‌هاست که ما فیلم حوادث جنگ را می‌بینیم که برخی آدم‌ها می‌افتند و کشته می‌شوند.
ولی نه آن طور که جلوی چشم خودمان یکباره یک دختر جوانی خیلی عادی گوشه خیابان ایستاده و یکباره یک دقیقه بعد می‌بینیم که با یک گلوله از پا افتاده‌است و این آدم را خیلی شوکه می‌کند.
 
این فیلم و این صحنه در یوتیوب و فیس‌بوک دائما منتشر می‌شد و همه مدام در مورد ندا حرف می‌زدند.
 
ما نباید از یادمان برود که ندا مثل همه دخترها و پسرهای دیگر فقط به جرم اینکه به دنبال آزادی بود تا بتواند حرفش را بزند، کشته شد.
 
خانم صدیقی، دراین فیلم که به زبان انگلیسی ساخته شده شما علاوه بر نویسندگی و کارگردانی، در نقش ندا هم بازی کرده‌اید.
آیا بازیگران دیگر ایرانی هم در این فیلم نقشی دارند؟
 
شما می‌دانید که فارسی من آنقدر عالی نیست. یک سری مشکلاتی دارم. من اول این فیلمنامه را به انگلیسی نوشته بودم ولی بعدا متن آن را دوباره برایم به فارسی ترجمه کردند.
 
این فیلم به زبان فارسی با زیرنویس انگلیسی است. بعدها خانم مری آپیک که یک بازیگر ایرانی است و خیلی هم این فیلم و متن فیلمنامه را دوست داشت و می‌دانست که چرا من این کار را می‌کنم، اعلام آمادگی کرد که دراین فیلم بازی کند و من رل خانم هاجر رستمی، مادر ندا را به ایشان دادم و خودم هم نقش ندا را بازی کردم.
 
یک خواننده ایرانی–آمریکایی به نام علی نوربخش نقش محمد و دختر دیگری به نام ویدا ایرانی هم نقش خواهر ندا، هدا را بازی می‌کند.
منبع: رادیوفردا