رادیو فرانسه- ​ایران روز جمعه ۲۹ اردیبهشت/ ١٩ مه، رئیس جمهوری اسلامی را برای چهار سال آینده انتخاب می‌کند. کارزار دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری ویژگی‌هایی داشت که عمده‌ترین آن حملات تند متقابل نامزدها و ایراد اتهامات در مورد فساد در محافل دولتی ایران بود. به عقیدۀ ابوالحسن بنی‌صدر، نامزدهای ریاست جمهوری نمایندۀ مردم نیستند و از سوی نظام انتخاب شده‌اند.

 

آنچه که بسیاری از کارشناسان بر آن تأکید می کنند، این است که کاندیداهای ریاست جمهوری بیش از اینکه برنامه‌ای را برای دوران مسئولیت خود ارائه نمایند، به گذشته رقبای خود پرداختند و همدیگر را به ناکارآمدی و عدم پاسخگویی به انتظارات مردم متهم ساختند.

 

این در حالی است که یکی از مسائل بحث‌انگیز همۀ گزینش‌های رهبری سیاسی در همه کشورها وعده ‌های نامزدها در دوره مبارزات انتخاباتی است که در صورت پیروزی مبنای عملکرد رئیس جمهوری قرار می گیرد.

برای مثال در مورد ایران، افکارعمومی به یاد دارد که حسن روحانی در مبارزات انتخاباتی دوره یازدهم، از گشایش فضای سیاسی، رفع حصر از رهبران جبنش "سبز"، آزادی بیان و قلم و بالاخره برقراری آزادی‌های مدنی بر مبنای منشور تازه‌ای از حقوق شهروندی، سخن گفته بود.
افکارعمومی یا میلیون‌ها شهروندی که پای صندوق‌های رأی رفته اند چه انتظاری می‌توانند از رئیس جمهوری آینده داشته باشند؟
به گفتۀ ابوالحسن بنی‌صدر اولین رئیس جمهوری اسلامی، هیچ یک از این دو نامزد- روحانی و رئیسی- نیامده است که به انتظارات مردم پاسخ دهد.