صفحه نخست
سیاست
همشهری آنلاین- مدت‌ها بود که متنی با عنوان وصیت‌نامه کورش هخامنشی در سررسیدها، تقویم‌ها و در صفحات اجتماعی دست به‌دست می‌شد و توجه جدی دوستداران بنیانگذار سلسله هخامنشی در ایران باستان را به خود جلب می‌کرد.
اکنون یک باستان‌شناس ایرانی که مدت‌ها در مورد تاریخ هخامنشیان در ایران فعالیت کرده و در کاوش‌های تخت‌جمشید نیز حضور داشته اعلام کرده است که کورش هخامنشی بنیانگذار تمدن هخامنشی در ایران هیچ وصیت‌نامه‌ای نداشته و تاکنون هیچ شاهدی بر وجود وصیت‌نامه کورش هخامنشی وجود نداشته است. کامیار عبدی به خبرگزاری مهر گفته است: هیچ سندی دال بر اثبات وجود وصیت‌نامه از پادشاه هخامنشیان وجود نداشته و ندارد.
در متنی که برخی پایگاهای اینترنتی منتشر کرده‌اند و به اعلام یکی از باستان‌شناسان دوره هخامنشی مطلبی جعلی و غیرواقعی است و به‌عنوان وصیت‌نامه کورش هخامنشی معرفی شده، آمده است: «فرزندان من، دوستان من! من اکنون به پایان زندگی نزدیک گشته‌ام. من آن را با نشانه‌های آشکار دریافته‌ام. وقتی درگذشتم مرا خوشبخت بپندارید و کام من این است که این احساس در کردار و رفتار شما نمایانگر باشد، زیرا من به هنگام کودکی، جوانی و پیری بخت‌یار بوده‌ام. همیشه نیروی من افزون گشته است، آنچنان که امروز نیز احساس نمی‌کنم که از هنگام جوانی ناتوان‌ترم. من دوستان را به‌خاطر نیکویی‌های خود خوشبخت و دشمنانم را فرمانبردار خویش دیده‌ام. زادگاه من بخش کوچکی از آسیا بود. من آن‌را اکنون سربلند و بلندپایه باز می‌گذارم. اما از آنجا که از شکست در هراس بودم، خود را از خودپسندی و غرور بر حذر داشتم. حتی در پیروزی‌های بزرگ خود، پا از اعتدال بیرون ننهادم. در این هنگام که به سرای دیگر می‌گذرم، شما و میهنم را خوشبخت می‌بینم و از این‌رو می‌خواهم که آیندگان مرا مردی خوشبخت بدانند....
خبرگزاری مهر نیز با انتشار متن این وصیت‌نامه که اکنون مشخص شده یک مطلب جعلی است موضوع را با کامیار عبدی باستان‌شناس تاریخ هخامنشی درمیان گذاشته است.
کامیار عبدی می‌گوید: منابع تاریخی و مکتوب مربوط به دوره هخامنشیان را مطالعه کرده و می‌دانیم کدام منابع موثق و قابل استناد هستند. این منابع سنگ‌نبشته یا گل نوشته‌هایی بوده‌اند که از دوره هخامنشیان به جا مانده است ولی تا جایی که می‌دانم چیزی به نام وصیت‌نامه کورش نداشته‌ایم.
به گفته کامیار عبدی، وصیت‌نامه‌ها را به داریوش نیز نسبت می‌دهند. البته بر آرامگاه داریوش متنی وجود دارد اما نمی‌توان آن‌را وصیت‌نامه دانست و تنها یک گزارش کاری چند زبانه از زندگی‌اش است.
این فارغ التحصیل دانشگاه میشیگان در پاسخ به این سؤال که چه کسانی ممکن است این متون را نوشته باشند، گفت: عده‌ای از کورش‌پرستان افراطی که تا نام کورش را بر زبان می‌آوریم ادعای میهن‌پرستی می‌کنند درحالی‌که از تاریخ و دوره تاریخی هخامنشیان اطلاعی ندارند.
عبدی با تأکید بر اینکه این عده نه‌تنها وصیت‌نامه‌ای منتسب به کورش نوشته‌اند بلکه از وقتی منشور کورش به ایران آمد، هر روز یک کتاب درباره کورش منتشر می‌شود؛ به‌نحوی که در یک تحقیق حدود 27جلد کتاب از بازار کتاب تهران تهیه کردم که همگی از روی هم کپی شده بود و موضوع آنها کورش، زندگینامه او و وصیت‌نامه‌اش بود.
او با تأکید بر اینکه هیچ کدام از این کتاب‌ها را نه مورخان نوشته‌اند و نه باستان‌شناسان، افزود: وصیت‌نامه‌های کورش و داریوش نه‌تنها در کتاب‌هایی که انتشار آنها بدون نظارت مناسب در بازارهای ایران رواج پیدا کرده، حقیقت ندارد بلکه در بسیاری از اماکن تاریخی و گردشگری نیز مشاهده شده که در کنار فروش صنایع‌دستی و اقلام تبلیغاتی، پوسترهایی از این دست تحریفات تاریخ نیز کم نیستند.
این باستان‌شناس دوره هخامنشی هشدار داد: انتشار این مطالب به حدی برای مردم عامه باورپذیر شده که حتی وصیت‌نامه جعلی کورش را در قالب بروشور در برخی همایش‌ها و برنامه‌ها می‌توان مشاهده کرد.
