به جنگ انداختن حیوانات، سرگرمی محبوب در افغانستان

تماشای قوچ جنگی هم در این کشور برای خیلی‌ها لذت‌بخش است. برخی از مردم افغانستان این حیوان را نه به خاطر گوشتش بلکه برای میدان جنگ پرورش می‌دهند. به خاطر قیمت زیاد قوچ، جنگ قوچ‌ها کمتر برگزار می‌شود. دو قوچ رقیب آن قدر با شاخ به یکدیگر می‌کوبند تا یکی از آنها مجبور به ترک میدان شود.

مسابقه میان خروس جنگی‌ها در سطح وسیع‌تری برگزار می‌شود و تماشاچیان زیادی هم دارد. تقریبا می‌توان گفت که جنگ خروس‌ها در هر محله‌ای اتفاق می‌افتد. خروس‌های جنگی نسبتا گران‌قیمت هستند. گاهی یکی از خروس‌ها در جنگ چشمانش را از دست می‌دهد یا پس از شکست توسط صاحبش سر بریده می‌شود.

کبک پرنده آرام و زیبایی است که به دلیل زندگی در کوه، کمتر با انسان خو می‌گیرد. برخی از مردم در افغانستان اما این پرنده را نیز برای جنگیدن آماده می‌کنند. آنها این پرنده را چندین هفته در قفس تاریکی که با تکه (پارچه) پوشانده شده، نگه می‌دارند تا برای جنگیدن آماده شود.

بودنه (بلدرچین) بازی هم برای برخی از مردم سرگرمی است. این پرنده در کشتزارهای افغانستان به وفور پیدا می‌شود و جنگ انداختن آن معمول است. بودنه‌بازان سر این پرنده کوچک را در دست خود می‌گیرند و با تکان دادنش او را تحریک به جنگ با بودنه (بلدرچین) حریف می‌کنند.

به جنگ انداختن شترها بیشتر در سمت شمال افغانستان معمول است؛ اما در دیگر نقاط افغانستان هم انجام می‌شود. شتر حیوانی کینه‌ورز است؛ اما معمولا جنگ نمی‌کند. برای جنگ انداختن شترها صاحبانشان ترفندهایی دارند. جنگ دو شتر تا جایی ادامه پیدا می‌کند که یکی از حریفان از پای درآید.

قیمت حیوانات و پرندگانی که برای جنگ و سرگرمی استفاده می‌شوند، نسبتا زیاد است. صاحبان این حیوانات جنگی همچنان بر روی برد و باخت این حیوانات شرط‌بندی می‌کنند؛ شرطبندی‌هایی که گاه زندگی یک خانواده را به تباهی می‌کشانند.

کسانی که حیوانات و پرندگان را به جنگ می‌اندازند، برای پیروزی آنان نیز تلاش می‌کنند. ترفندهای زیادی برای آماده کردن حیوان برای جنگ وجود دارند، مثلا سگ بازان به سگشان خون می‌‌خورانند تا به گفته آنان، خشن شوند. پرنده بازان هم پاهای کبک‌شان را چرب می‌کنند یا نوک و ناخن‌های خروس شان را برای میدان نبرد تیز می‌کنند.

در افغانستان نه تنها پرندگان نگون‌بخت که تخم آنان نیز به جنگ انداخته می‌شوند! در ایام رخصتی (تعطیل)، مخصوصا در روزهای عید همه جا گروه‌هایی از مردم گردهم می‌آیند و تخم مرغ‌های آب پز را به جان هم می‌اندازند. تخم مرغی که بشکند باید به حریف داده شود.

بزکشی در افغانستان نوعی ورزش به شمار می‌آید و علاقمندان و تماشاچیان زیادی دارد. این بازی هر جمعه به خصوص در هوای معتدل خزان، در ولایت‌های مختلف برگزار می‌شود. بزکش‌ها یا چاپ‌اندازان (سواران روی اسب) برای آن که جسد یک گوساله یا گوسفند را در بازی به دست بیاورند، از هیچ گونه خشونتی بر یکدیگر دریغ نمی‌کنند.

ادامه جنگ و ترویج فرهنگ جنگ به اندازه‌ای در افغانستان همه‌گیر شده که کودکان با عیدی خود تفنگ اسباب بازی می‌خرند و در کوچه با یکدیگر می‌جنگند. برخی از این تفنگ‌ها گلوله‌های ساچمه‌ای شلیک می‌کنند که واقعا خطرناک هستند. برخی از کودکانی هم که پولی برای خرید اسباب بازی ندارند، مورچه‌ها را به جنگ هم می‌اندازند.